مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر قسمتى از سعى را در عمره تمتّع فراموش كند، سپس به گمان این‌که اعمال عمره تمام‌شده از احرام خارج شود و با همسرش نزديكى كند، واجب است برگردد و سعى را تمام كند و با توجه به این‌که به گمان خروج از احرام (و با فرض عدم یقین) مرتکب آن کارشده بنا بر احتياط يك گاو به‌عنوان كفّاره قربانى نمايد؛ بلكه عمره‌هاى ديگر نيز همين حكم را دارد (بنا بر احتياط واجب).

هرگاه قبل از تقصير گمان كند سعى خود را كامل كرده، بايد به اين گمان قناعت نكند و تحقيق نمايد و اگر فكرش به‌جايى نرسيد، مقدارى را كه اطمينان به انجامش ندارد، به‌جا آورد و اگر بدون تحقيق تنها به گمان این‌که سعى خود را كامل كرده، تقصير كند (موى سر را كوتاه كند) و پس‌ازآن با همسر خود نزديكى نمايد، احتياط واجب آن است كه علاوه بر تكميل سعى خود، يك گاو قربانى كند (قربانى را اگر بتواند در مکه و اگر نتواند در شهر خود ذبح مى‌كند).

هیچ‌یک از محرمات احرام، يعنى آنچه به‌واسطه احرام بر محرم حرام شده بود، با انجام سعى حلال نمى‌شود، بلكه بايد تقصير كند.

سخن گفتن و حتّى خوردن آب، يا چيزى از غذا، در حال سعى جايز است؛ ولى بهتر آن است كه در اين حال مشغول دعا و ذكر خدا باشد و با سكينه و وقار و توجّه به ذاتِ پاكِ خداوند سعى را به‌جا آورد و حالت روحانى خود را حفظ كند.

اشكالى ندارد و صحيح است، ولى اين كار را تكرار نكنيد.

مردان اگر هروله را فراموش كنند احتياط آن است كه برنگردند.

هروله كردن براى زنان مستحب نيست.

مستحب است مردان به هنگام رفتن از صفا به مروه، يا هنگام بازگشت، وقتى به محل علامت‌گذاری شده ـ كه امروزه با چراغ سبز مشخص‌شده ـ مى‌رسند «هَرْوَله» كنند؛ ولى اگر موجب ناراحتى آن‌هاست، آن را ترك كنند.

احتياط واجب آن است كه اعاده كند.

اشكالى ندارد.

سعى را مى‌توان پياده يا سواره انجام داد، خواه سالم و توانا باشد، يا بيمار و ناتوان؛ امّا اشخاصى كه توانايى دارند بهتر است پياده بروند.

مستحب است بعد از تمام كردن طواف و نماز آن ـ اگر ازدحام مانع نشود ـ دست بر «حجرالأسود» بگذارد، يا آن را ببوسد، سپس به سراغ آب زمزم برود، مقدارى از آن بنوشد و كمى بر سر و بدن خود بريزد و پس‌ازآن شروع به سعى نمايد، ولى اگر بوسيدن، يا دست گذاردن بر حجرالأسود، براثر ازدحام موجب آزار ديگران يا خودش گردد، بهتر است از آن صرف‌نظر كند.