اگر تغيير جنس واقعى باشد نه صورى، ازدواج آنها باطل می‌شود، ولى مهريّه مربوط به زمان قبل به قوّت خود باقى است.
اگر تغيير حقيقى باشد زوجیت بلافاصله فسخ می‌شود و می‌توانند مجدّدا عقد ازدواج در شكل جديد بخوانند; ولى احتياط آن است كه زمان عدّه بگذرد.
در عصر و زمان ما که مي¬توانند جنس اصلي و غالب فرد را تشخيص دهند و با عمل جراحي آن جنسيت را تقويت و آشکار کنند خنثاي مشکلِ بسيار نادر است؛ و در فرض مساوي بودن هر دو جنسيت، حذف يکي با عمل جراحي اشکال ندارد. ولي در افرادي که جنس غالب آنها مشخص است بايد همان جنسيت را تقويت کنند و تغيير جنسيت صوری براي آنها و افراد سالم و عادي جايز نيست.
در صورتی که تحت فشار بوده و یا بیم آن داشته باشد با این مقدار مهریه در آینده برایش مشکلی ایجاد می شود لازم نیست به این نذر عمل کند
چیزى به نام ازدواج معاطاتى نداریم، چنین ازدواجى باطل است:اولاً این‌که درست است که عقد نکاح ازنظر قرارداد مانند سایر عقود است ولى اجماع علماى اسلام بر این است که در نکاح باید صیغه عقد خوانده شود و روایات نیز شاهد بر اعتبار صیغه است بلکه در میان عقلاى اهل عرف نیز همیشه در عقد نکاح نوعى قرارداد لفظى یا کتبى وجود داشته و دارد و این نشان می‌دهد که نکاح وضعى مخصوص به خود دارد.ثانیاً این‌که معروف در میان فقها این است که نکاح به عبادات شبیه‌تر است تا به معاملات منظور این است که نکاح در شرع مقدّس قیود تعبّدى زیادى دارد که آن را شبیه به عبادات می‌کند که جنبه توقیفى دارد.
چنانچه برای امر ازدواج باشد اشکالی ندارد اما درجایی که انسان قصد ازدواج ندارد نباید تحقیق کند.
ازدواج كردن در حال احرام براى مُحرِم، اعم از زن و مرد، جايز نيست؛ خواه خودش صيغه عقد را بخواند، يا به ديگرى وكالت دهد كه اين كار را انجام دهد. خواه عقد دائم باشد يا موقّت و درهرصورت عقد او باطل است، اما و هرگاه علم به حرام بودن آن داشته باشد و اقدام به اين كار كند، آن شخص بر او حرام ابدى خواهد شد.
در بعضی از روایات به این مطلب اشاره شده است.
مرد جهت ازدواج مجدد نیازی به کسب اجازه از همسر اول ندارد اما اگر ضمن عقد شرط خاصي شده باشد بايد بر طبق آن عمل شود. درهرصورت چندهمسری، وسیله هوس‌بازی نیست، بلکه مربوط به ضرورت‌هاست و با شرایط سنگین و در حدود معیّنی مجاز شمرده‌شده و فلسفه روشنی دارد که اگر مطابق احکام اسلامی صورت پذیرد فواید آن به جامعه زنان بازمی‌گردد.
اختلاف سن در ازدواج حدّ معینی ندارد ولی بهتر این است که فاصله زیادی نباشد تا پیوند آنها دوام بیشتری داشته باشد.
درصورتی‌که معتقد به ضروریات اسلام می‌باشد و نماز را انکار نمی‌کند، فقط براثر تنبلی آن را بجا نیاورده کافر محسوب نمی‌شود بلکه مسلمان گناهکاری است و ازدواج با او جایز است ولی لازم است با زبان خوش توأم باادب و احترام او را امربه‌معروف و نهی از منکر کرد تا این فریضه بزرگ را بجا آورد.
خیر، چنانچه علم به شوهردار بودن زن دارد هرگونه ارتباط با او جایز نیست.
