باید مجدداً روزه‌ها را بگیرد البته اگر توانایی ندارد طبق حکمی که دراین‌باره وجود دارد عمل نماید.
هرگاه قضاى روزه ماه رمضان را چند سال به تأخير اندازد بايد قضا را به‌جا آورد و براى هرروز يك مد طعام به فقير دهد و باگذشت سال‌ها كفّاره متعدّد نمی‌شود.
درصورتی‌که تحقیق کرده و وقت را اشتباه گرفته قضا ندارد ولی اگر بدون تحقیق اقدام کرده باید قضا کند.
در فرض سؤال جایز نیست و روزه باطل می‌شود.
با توجه به آنچه نوشته‌شده است کفاره شکستن روزه قضای رمضان را بدهد.
اگر به‌صورت متوسط هر دو ماه بیست‌وچهار روز را در سفر باشد نمازش کامل است و اگر رمضان است باید روزه بگیرد و الا شکسته است (البته در سفرهای اول نمازش شکسته است)
در فرض سؤال اشکالی ندارد و روزه صحیح است.
نفر اول تنها روزه آن روز را قضا می‌کند؛ چون تعمد بر بقاء بر جنابت نداشته و از روی جهل تیمم نکرده است و جهل هرچند عن تقصیر باشد کفاره ندارد.ولی نفر دوم علاوه بر قضا، کفاره جمع (احتیاط واجب) می‌پردازد. چون علم به بطلان داشته هرچند علم به کفاره نداشته و علم به کفاره شرط نیست.
در فرض سؤال اگر بعد از غروب آفتاب بوده است روزه صحیح است اما از این به بعد رعایت نمایند.
به‌طورکلی اگر آن شخص، شرعاً معذور از روزه گرفتن باشد مانعي ندارد ولي درصورتی‌که معذور نيستند بايد آن‌ها را با زبان خوب نهي از منکر نمایید و از تهيه غذا خودداري نمایید؛ و اگر بعد از نهي از منکر ناچار به اين کار باشيد براي شما مسؤوليتي ندارد.
در فرض سؤال؛ جانبازان و مانند آن‌ها که راه دیگری ندارند و هرگز بهبود نخواهند یافت مجاز هستند به همان شکل روزه‌بگیرند و انشاء الله روزه‌های آن‌ها صحیح است.
ترک عمدى روزه در ماه مبارک رمضان کفّاره دارد و گناه بزرگى است ولى اگر یقین داشته که در آن شرایط روزه بر او واجب نیست، کفّاره ندارد.
