قضای نذر در صورت تخلّف از نذر
اگر فردی نذر کند روز معیّنی روزه بگیرد یا هفته ای یکبار زیارت عاشوار بخواند ولی از آن تخلف نماید،آیا علاوه بر کفاره قضای آنچه ترک شدن نیز لازم است؟
در تمام موارد احتیاط واجب آن است که قضا نذر را نیز به جا آورد.
در تمام موارد احتیاط واجب آن است که قضا نذر را نیز به جا آورد.
روزه گرفتن زن (روزه مستحبی) درصورتیکه حقّ شوهرش از بين برود بدون اجازه او جايز نيست و اگر حقّ او از بين نرود نيز، بنا بر احتياط واجب بايد با اجازه شوهر باشد
هرگاه روزه روز معيّنى غير از ماه رمضان بر انسان واجب باشد (مثل اينكه نذر كرده نيمه شعبان را روزه بگيرد) بنا بر احتياط واجب نبايد در آن روز مسافرت كند و اگر در سفر است چنانچه امكان دارد درجایی قصد توقّف ده روز كند و آن روز را روزه بگيرد.
ترک عمدى روزه در ماه مبارک رمضان کفّاره دارد و گناه بزرگى است ولى اگر یقین داشته که در آن شرایط روزه بر او واجب نیست، کفّاره ندارد.
در روزه اتصال زمانی شرط است ولی در نماز اتصال افعال شرط است.
كارهايى كه روزه را باطل میکند بنا بر احتياط واجب نُه چيز است: 1- خوردن و آشاميدن، 2- جماع، 3- استمناء، 4- دروغ بستن به خدا و پيغمبر صلیالله عليه و آله و ائمّه علیهمالسلام، 5- رساندن غبار غليظ به حلق، 6- فروبردن سر در آب، 7- باقى ماندن بر جنابت يا حيض يا نفاس تا اذان صبح، 8- اماله كردن با مايعات، 9- قى كردن عمدى.
اگر روزهدار به چيز حرامى روزه خود را باطل كند، بنا بر احتياط واجب بايد كفّاره جمع بدهد، يعنى هم يك بنده آزاد كند و هم دو ماه روزه بگيرد و هم شصت فقير را سير كند (يا به هرکدام از آنها يك مد طعام كه تقریباً 750 گرم است بدهد) و چنانچه هر سه برايش ممكن نباشد هرکدام كه ممكن است بايد انجام دهد (خواه آن چيز حرام، مانند شراب و زنا باشد يا مانند نزديكى كردن با همسر خود در عادت ماهانه).
اگر در نقل احكام شرعيّه عمداً دروغ گويد، مثلاً واجبى را غير واجب و حرامى را حلال ذكر كند، اگر منظورش نسبت دادن آن حكم به خدا يا پيغمبر صلیالله عليه و آله باشد، روزهاش بنا بر احتیاط واجب باطل است و اگر قصدش نسبت دادن فتوا به مجتهد است كار حرامى كرده، امّا روزهاش باطل نمیشود و كسى كه بدون اطّلاع، حكم مشكوكى را نقل میکند، نيز همين حكم را دارد.