كسى كه شصت‌روزه را براى كفّاره انتخاب كرده، احتياط واجب آن است كه 31 روز آن را پی‌درپی به‌جا آورد، ولى در 18 روز (برای کسی که توان شصت روز را ندارد) پی‌درپی به‌جا آوردن لازم نيست.
درصورتی‌که در شب ماه رمضان جُنُب باشد و بخوابد و بيدار شود و براى بار دوم يا سوم بخوابد و بيدار نشود، در اين صورت احتياط واجب قضاى روزه است.
در صورتی که ممانعتی از ورود او برای آبیاری یا چیدن نباشد همان قبض محسوب می شود.
كسى بگويد صبح شده و انسان به گفته او يقين نكند يا خيال كند شوخى می‌کند و كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام دهد بعد معلوم شود صبح بوده، روزه‌ی او باطل بوده‌اما فقط قضا دارد و کفاره ندارد.
درجایی كه بايد پی‌درپی روزه بگيرد اگر در وسط يك روز را عمداً روزه نگيرد بايد همه را از نو به‌جا آورد.
اگر زن بعد از اذان صبح از خون حيض يا نفاس پاک شود نمی‌تواند روزه بگيرد، هرچند مستحب است اعمالى كه روزه را باطل می‌کند ترك كنند.
اگر می‌دانسته که وقت برای غسل یا تیمم ندارد احتیاط واجب آن است که قضا و کفاره بجا آورد ولی با توجه به اینکه اذان صبح را در ماه رمضان کمی زودتر از صبح می‌گویند می‌توان هنگام اذان به‌سرعت غسل کرد.
جويدن غذا براى بچه اگر چيزى از آن فرو نرود روزه را باطل نمی‌کند و اگر بدون اراده به حلق برسد اشكالى ندارد، ولى اگر از اوّل بداند بی‌اختیار به حلق می‌رسد روزه‌اش باطل است و قضا و كفّاره دارد.
اگر نذر كند كه روز معيّنى را براى خدا روزه بگيرد چنانچه عمداً روزه نگيرد يا روزه خود را باطل كند بايد كفّاره بدهد (و كفّاره آن مانند كفّاره ماه رمضان است).
اگر شك كند آخر رمضان است يا اوّل شوال و عمداً روزه را باطل كند بعد معلوم شود روز عيد بوده كفّاره ندارد.
چنانچه عذر شرعی داشته است باید برای هرروز دو نفر مسکین را اطعام کند و اگر عذر عرفی داشته بچه‌ها باید بعداً قضا کنند و نیازی به وصیت نیست، البته اگر عذر نداشته و عمدی بوده است باید 62 فقیر را برای هرروز سیر کند.
با توجه به آنچه نوشته‌اید قضا دارد ولی کفاره ندارد.
