قربانی را تا قبل از اتمام ذی‌الحجه در ایران انجام داده و تقصیر می‌نماید و مقداری از مو را به فردی می‌دهد که در اولین فرصت به مکه ببرد.
ضررى به حج و نیابتش نمی‌زند; ولى احتیاط آن است که در صورت امکان احرام حج ببندد و از مکه خارج شود; امّا اگر احرام برایش موجب عسر و حرج است، لازم نیست.
حكم تراشيدن سر را ندارد، بلكه حكم آن مانند زمان‌های ديگر است.
بايد حج را فقط به‌قصد نيابت انجام دهد، ولى اگر اجير نشده در حكم مستطيع است و حج او حج واجب محسوب مى‌شود.
«حج» يعنى زيارت خانه خدا و انجام اعمال حج را مناسك حج می‌نامند.
شخصى كه از سال‌ها قبل مستطيع بوده و فعلاً مسافرت با هواپيما، به خاطر كسالتى كه دارد، براى او امكان‌پذير نيست و عزيمت به اين سفر روحانى با غير هواپيما نيز ممكن نباشد، بايد نايب بگيرد، مگر این‌که اميد بهبودى داشته باشد، كه بايد صبر كند و اگر در اين فاصله فوت كند، بايد از اصل مال وى حج او را بجا آورند، ولى اگر از سال‌های قبل استطاعت نداشته، مستطيع نشده است.
هرگاه كسى در حال احرام كه يكى از اعمال «حج» يا «عمره» است با زنى ازدواج نمايد عقد او باطل است و چنانچه می‌دانسته كه زن گرفتن در اين حال حرام است ديگر نمی‌تواند آن زن را عقد كند خواه نزديكى كرده باشد يا نه.
پس‌ازآنکه نايب اعمال حج را بجا آورد، حج از معذور ساقط مى‌شود و لازم نيست خودش به حج برود؛ هرچند بعداً عذرش برطرف شود؛ امّا اگر قبل از اتمام حج عذرش برطرف شد، چه قبل از احرام باشد يا پس‌ازآن، بنا بر احتياط واجب بايد خودش به حج برود.
مستحب است كه از اموال خود از طرف خويشاوندان يا دوستان و بزرگان حج بجا آورد؛ چه زنده باشند، يا از دنيا رفته باشند. مشروط بر این‌که دوستان و خويشاوندانش در مکه نباشند، يا معذور باشند.
مستحب است قربانى را سه قسمت كند: یک‌سوّم آن را براى خود بردارد و یک‌سوّم را درراه خدا به نيازمندان صدقه دهد و یک‌سوّم را به دوستان و مؤمنان هديه نمايد. البتّه لازم نيست تقسيم به سه قسمت به‌طور مساوى باشد، ولى دادن بخشى از آن به فقير واجب است، امّا خوردن چيزى از آن واجب نيست؛ هرچند موافق احتياط است.
