چنانچه جدا شدن از آن طفل، خطر جانى يا بيمارى شديدى براى بچه داشته باشد، يا سبب عُسروحرج براى ديگران شود، مستطيع نيست.
در رابطه با حقوق فرزند: با توجه به اینکه او پدر بوده و از نطفه او این فرزند متولدشده، احکام پدر همچنان بر او جاری می‌شود. در رابطه با حقوق زوجه:۱. عقد خودبه‌خود فسخ می‌شود.۲. از جواب بالا معلوم می‌شود.۳. با توجه به اینکه عقد زایل شده، ارثی به زوجه تعلق نمی‌گیرد و در مورد سایر ورثه احکام ارث پدر جاری می‌شود.۴. با توجه به اینکه زوجیت از بین می‌رود زن می‌تواند عده نگه دارد و شوهر کند.
درصورتی‌که فرزند مالی دارد از مال او پرداخت نمایند و در غیر این صورت از مال پدر بپردازند و اگر ممکن است بر ذمه صبّی بماند تا هر زمان که توانست بپردازد.
تخلف کردن او مانع از هزینه‌های لازم بر پدر نیست.
هرگاه فرزند توانایى اداره کردن زندگى خویش را نداشته باشد و پدر بتواند نفقه او را بدهد بر او لازم است و سنّ خاصی شرط نیست; ولى فرزند نباید در تأمین زندگى خود کوتاهى کند، در صورت کوتاهى یا توانایی اداره کردن چیزى بر پدر نیست.
اذن پدر شرط واقعی است و لذا عقد باطل است و اگر علم داشتند نامشروع است و تنها در صورت عدم علم و تصور به حلال بودن حلال‌زاده است.
با توجّه به اینکه كتمان اين حقيقت در حال و آينده منشأ مشكلات مختلف شرعى است، سزاوار است تدريجاً و به‌طور غیرمستقیم، او را از حقيقت مسئله آگاه سازند؛ و اگر طبق موازین شرعی برای فرزندخواندگی اقدام کرده باشند، فرزند محرم آن‌ها است.
هر چند مرتکب فعل حرام شده، ولي همسر او مطّلقه نشده، و فرزند او حلال زاده است مانند آميزش در دوران عادت ماهيانه.
حقوق شرعیِ این زن و بچّه بعد از اثبات ازدواج و تولّد، درهرحال ثابت است.
هرگاه مردى روز ماه مبارك رمضان يا در حال عادت همسرش، با او نزديكى كند گناه كرده، ولى بچه‌ای كه از آنان به دنيا می‌آید حلال‌زاده است.
كسى كه از زنا متولدشده هرگاه زن بگيرد و بچه‌ای پيدا كند آن بچه حلال‌زاده است.
چنانچه تولّد بچّه از آن زن معلوم باشد و شوهر ادّعا کند که بعد از یک سال از مسافرت او بوده و دلیلى بر ادّعاى خود نداشته باشد، آن بچّه متعلّق به آن زن و شوهر است و با هر دو محرم است و از هر دو ارث می‌برد ولى اگر مرد بتواند با دلیل شرعى ثابت کند که بعد از یک سال از سفر او متولدشده است فرزند او محسوب نمی‌شود.
