اذن پدر شرط واقعی است و لذا عقد باطل است و اگر علم داشتند نامشروع است و تنها در صورت عدم علم و تصور به حلال بودن حلال‌زاده است.
هرگاه فرزند توانایى اداره کردن زندگى خویش را نداشته باشد و پدر بتواند نفقه او را بدهد بر او لازم است و سنّ خاصی شرط نیست; ولى فرزند نباید در تأمین زندگى خود کوتاهى کند، در صورت کوتاهى یا توانایی اداره کردن چیزى بر پدر نیست.
تخلف کردن او مانع از هزینه‌های لازم بر پدر نیست.
درصورتی‌که فرزند مالی دارد از مال او پرداخت نمایند و در غیر این صورت از مال پدر بپردازند و اگر ممکن است بر ذمه صبّی بماند تا هر زمان که توانست بپردازد.
در رابطه با حقوق فرزند: با توجه به اینکه او پدر بوده و از نطفه او این فرزند متولدشده، احکام پدر همچنان بر او جاری می‌شود. در رابطه با حقوق زوجه:۱. عقد خودبه‌خود فسخ می‌شود.۲. از جواب بالا معلوم می‌شود.۳. با توجه به اینکه عقد زایل شده، ارثی به زوجه تعلق نمی‌گیرد و در مورد سایر ورثه احکام ارث پدر جاری می‌شود.۴. با توجه به اینکه زوجیت از بین می‌رود زن می‌تواند عده نگه دارد و شوهر کند.
چنانچه جدا شدن از آن طفل، خطر جانى يا بيمارى شديدى براى بچه داشته باشد، يا سبب عُسروحرج براى ديگران شود، مستطيع نيست.
هرگاه پدر یا مادر در اولین فرصت استطاعت ثبت‌نام كرده و قبل از رفتن به حج فوت نموده، نيابت از او واجب نيست و تنها درصورتی‌که ورثه راضى باشند مى‌توان براى او حج مستحبی بجا آورد، ولى اگر قبلاً مستطيع شده و در ثبت‌نام و رفتن به حج كوتاهى نموده، بايد براى او حج ميقاتى انجام دهند و هزينه‌هاى آن از اصل مال است؛ مگر اینکه وصیت كرده باشد حج بلدى بجا آورند، كه در اين صورت هزينه‌هاى اضافى از ثلث مال برداشته مى‌شود و اگر بتوانند فيش بانكى او را طبق موازين قانونى بفروشند و با قسمتى از آن اجير بگيرند، احتياط واجب آن است كه چنين كنند.
بايد به نيابت پدر حج بجا آورد و اگر به‌قصد خودش حج بجا آورده گناه كرده، ولى حجش صحيح است، امّا بايد در سال‌های بعد خودش يا كس ديگر، به نيابت از پدرش حج بجا آورد.
با توجه به اینکه نوبت حجش رسیده است مشکل است و احتیاط این است که برای حج اقدام نماید و امید است انشاءالله خداوند مشکل فرزند را حل کند.
اگر همسر شما توانایی تهیه مسکن نداشته باشد و پدر نیز مکان دیگری برای او تهیه نمی‌کند سکونت شما اشکالی ندارد ولی سعی و تلاش نمایید تا رضایت آنها را جلب نمایید.
درصورتی‌که تنها نهی کند اما رفتن فرزند موجب اذیت و آزار او نشود اشکال ندارد.
