مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

خیر حرمت ابدی حاصل نمی شود.‌

در موارد جهل به حکم واجب است و در جهل به موضوع لازم نیست مگر اینکه موضوع خطرناکی باشد.

بر عهده كسى است كه اين دستور را به او داده است.

در فرض سؤال باید سفارش کند فردی که آنجا می رود از طرف او نماز طواف را بخواند و اگر دسترسی به فردی پیدا نکرد خودش همین جا نماز طواف را بخواند.‌

نمازهایی که یقین دارد را  اعاده کند ولی اعاده موارد و مقدار مشکوک لازم نیست.‌

جاهل قاصر ممکن است در کنار حوزه‌های علمیه هم وجود داشته باشد و آن‌کسی است که مسئله‌ای را اشتباه فهمیده یا اصلاً به ذهنش نمی‌آمده که چنین مسئله‌ای وجود داشته باشد یا اهل مطالعه بوده و در مطالعه به خطا رفته، همه این‌ها جاهل قاصر هستند.

با توجّه به اینکه ذینفع در اینجا جاهل به‌حکم است، می‌توان او را به‌حکم شرع ارشاد کرد.

قضا احتیاط مستحب است و باید طبق حکم عروه عمل کنند.‌

درصورتی‌که دشمنی با اسلام نداشته و مصداق جاهل قاصر بوده‌اند مانعی ندارد.

طبق فتوای ما احتیاط واجب در اجتناب از چنین پوستی است و اگر کسانی در این مسئله فتوی به طهارت بدهند می‌تواند به آن‌ها مراجعه کند.

نفر اول تنها روزه آن روز را قضا می‌کند؛ چون تعمد بر بقاء بر جنابت نداشته و از روی جهل تیمم نکرده است و جهل هرچند عن تقصیر باشد کفاره ندارد.ولی نفر دوم علاوه بر قضا، کفاره جمع (احتیاط واجب) می‌پردازد. چون علم به بطلان داشته هرچند علم به کفاره نداشته و علم به کفاره شرط نیست.

در شروطى كه شرط واقعى هستند فرقى بين جاهلی که دسترسی به‌جاهل قاصر (کسی یا چیزی ندارد تا علم پیدا کند) و جاهل مقصر (کسی که دسترسی دارد ولی پیگیری نکرده) نيست و فقدان اين شروط درهرصورت عمل را باطل مى‏كند، مانند طهارت از حدث يا استقبال قبله به معناى اينكه پشت به قبله نباشد همچنين وقت نماز و يا اركان نماز امّا بعضى شروط، شرط علمى هستند و در آن‌ها ملاك علم مكلّف است. در هنگام فقدان این‌گونه شروط بين جاهل قاصر و مقصر فرق است و فقط جاهل قاصر معذور مى‏باشد مثل طهارت از خبث يا شرايط لباس مصلى يا افعالى در نماز كه ركن نيستند.‌