اگر تطهير خون قروح و جروح مشقّت داشته باشد، شستن آن لازم نيست؛ ولى احتياط واجب آن است كه به مقدارى كه مى‌توان بدن را تطهير كرد و لباس را عوض نمود و اگر موجب مشقّت نيست، انجام دهد.
اگر لباس‌های كوچك مانند جوراب، شب‌کلاه و هميان، كه به‌تنهایی نمى‌توان با آن ستر عورت كرد، نجس باشد عيبى ندارد.
بدن و لباس طواف كننده (خواه در طواف واجب، يا مستحب) بايد از هر نجاستى پاك باشد؛ حتّى بعضى از نجاسات كه در نماز بخشوده شده (مانند خون كمتر از یک‌درهم) در طواف بخشوده نيست، ولى در مورد خون زخم‌ها، اگر شستن آن باعث مشقّت و عسر و حرج باشد، ضررى براى طواف ندارد.
چنانچه زمانى باشد كه بتوانيد طواف و نماز طواف را بدون خروج آن انجام دهيد، بايد همان زمان را انتخاب نموده و اعمالتان را انجام دهيد و اگر چنين چيزى امكان‌پذير نيست و به‌هیچ‌وجه خروج آن را احساس نمى‌كنيد، طواف را با يك وضو و نماز طواف را با وضوى ديگر انجام دهيد و اگر ناچار است هر دو را باهم بجا آورد و توانایی بر وضوى مجدّد ندارد براى نماز طواف تيمّم مى‌كند و اگر نماز طواف را بلافاصله بعد از طواف بخواند، همان وضوى اوّل كافى است و نيازى به نايب گرفتن نيست.
چنانچه نتواند در اثناء طواف وضو بگيرد، يا اين كار زحمت زياد داشته باشد، مى‌تواند براى طواف به يك وضو اكتفا كند و براى نماز طواف وضوى ديگرى بگيرد. هرچند در اثناء طواف و نماز، وضويش باطل شود و اگر نماز طواف را بلافاصله بعد از طواف بخواند، همان وضوى اوّل كافى است و نيازى به نايب گرفتن نيست.
اگر در زمان خاصی بیماری‌اش تخفيف پيدا مى‌كند، به‌گونه‌ای كه مى‌تواند در آن زمان طواف و نماز طواف را با وضو و بدنِ پاك به‌جا آورد، بايد اين اعمال را در آن زمان انجام دهد و اگر چنين وقتى ندارد، درصورتی‌که زحمت زيادى نداشته باشد، هر بار كه وضويش باطل شد تجديد وضو كند و اگر زحمت زياد دارد، براى طواف يك وضو و برای نماز هم يك وضو مى‌گيرد و اگر نماز طواف را بلافاصله بعد از طواف بخواند، همان وضوى اوّل كافى است و نايب گرفتن لازم نيست.
هر وقت پاك شد طواف و نماز طواف را اعاده مى‌كند و اگر قبل از وقوف به عرفات پاك نشود براى حج محرم مى‌گردد و پس از بازگشت به مکه و رفع عذر، آن اعمال را بجا مى‌آورد.
باید به دستور زن مضطربه در نماز عمل کند و آن چنین است: مضطربه یعنى زنى که چند ماه خون‌دیده ولى عادت معینى پیدا نکرده است، اگر ده روز یا کمتر خون ببیند همه‌اش حیض است و اگر بیشتر از ده روز ببیند چنانچه بعضى نشانه حیض داشته باشد و از سه روز کمتر و از ده روز بیشتر نباشد حیض محسوب می‌شود و اگر همه‌اش یک‌جور باشد مطابق عادت خویشاوندان خود عمل می‌کند (اگر عادت همه یا اکثریت قاطع آن‌ها یکسان باشد) و هرگاه عادت آن‌ها مختلف باشد احتیاط واجب آن است که عادت خود را هفت روز قرار دهد.
احتياط واجب آن است كه طواف‌ها و نماز طواف را بجا آورد.
هرگاه شرايط و صفات عادت ماهيانه را نداشته باشد، حكم مستحاضه را دارد و با انجام‌وظیفه مستحاضه حج و طواف او صحيح است؛ اما در صورت داشتن تمام نشانه‌هاى حيض، حكم حيض را دارد. در ضمن زنان سادات در محيط ما حكم زنان قرشيّه را ندارند و آن‌ها نيز در پنجاه‌سالگی قمرى (حدود 5/48 سال شمسى) يائسه مى‌شوند، يعنى هرگونه خون مشكوكى ببينند حكم استحاضه را دارد.
هنگامی‌که مستحاضه وظيفه غسل خود را براى نمازها انجام دهد به حكم طاهر است و غسل ديگرى براى طواف و نماز طواف لازم نيست.
طواف و نماز عمره اوّل را اعاده مى‌كند و عمره دوّم را به‌قصد رجا ادامه مى‌دهد (توجّه داشته باشيد كه در يك ماه قمرى بيش از یک عمره نمى‌توان انجام داد؛ مگر به‌قصد رجا، يعنى به اميد این‌که مطلوب باشد، نه به‌طور قطعى).
