تنها در مورد ضرورت جایز است و اگر امکان داشته باشد که از روى پیراهن بگیرد مقدّم است.
درصورتی‌که ضرورتی برای خون دادن باشد و نتوان از پرستار هم‌جنس استفاده کرد اشکالی ندارد ولی باید در این‌گونه موارد از دستکش‌های طبی استفاده کنند تا اشکالی نداشته باشد.
هرگاه لباس احرام نجس شود بايد آن را بشويد و اگر ميسّر نبود هر وقت ممكن شد اقدام به تطهير آن مى‌كند. (و اگر رداء نجس شود مى‌تواند موقّتآ آن را بردارد) و احتياط آن است كه اگر بدن نيز در حال احرام نجس شود، مبادرت به تطهير آن كند.
اگر جامه احرام يا بدن را تطهير نكند كفّاره ندارد.
اين كار حرام است و براى احرام اشكال دارد و طواف و نماز طواف را باطل مى‌كند.
ماليدن هر نوع روغن و كرم به بدن، خواه معطّر باشد يا نه، براى محرم (چه مرد و چه زن) جايز نيست.
ماليدن انواع پمادهاى طبی بر بدن براى معالجه و درمان مانعى ندارد.
اگر در روغن بوى خوش باشد كفّاره آن بنا بر احتياط يك گوسفند است؛ هرچند از روى اضطرار باشد و اگر بوى خوش نداشته باشد، در صورت ماليدن به بدن، كفّاره آن نيز بنا بر احتياط يك گوسفند است. البته استفاده کردن از پماد طبی (برای درمان) مانعی ندارد.
مُحرم (چه مرد و چه زن) نبايد مو از بدن خود جدا كند؛ خواه با تراشيدن باشد، يا قيچى كردن، يا كندن به هر وسيله ديگر (مثلاً به‌وسیله دارو)، خواه شخصاً اين كار را انجام دهد، يا ديگرى را وادارد تا او را اصلاح نمايد؛ حتّى جدا كردن يك مو از بدن جايز نيست و فرقى ميان اعضاى بدن نمى‌باشد.
بيرون آوردن خون از بدن، خواه به‌وسیله حجامت باشد، يا جرّاحى، يا مسواك نمودن، يا خاراندن بدن، به‌طوری‌که خون از آن خارج شود، در غيرِ حالِ ضرورت مكروه است و چون جمعى از فقها آن را حرام مى‌دانند، احتياط مستحب ترك آن است.
بيرون آوردن خون از بدن كفّاره‌اى ندارد.
بدن و لباس طواف كننده (خواه در طواف واجب، يا مستحب) بايد از هر نجاستى پاك باشد؛ حتّى بعضى از نجاسات كه در نماز بخشوده شده (مانند خون كمتر از یک‌درهم) در طواف بخشوده نيست، ولى در مورد خون زخم‌ها، اگر شستن آن باعث مشقّت و عسر و حرج باشد، ضررى براى طواف ندارد.
