مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

درصورتی‌که فراهم شدن این شرایط میسّر باشد، عنن محسوب نمی‌شود.

درصورتی‌که قبلاً زوج و کسان او اظهار داشته‌اند که از سلامت کامل برخوردار است، زوجه می‌تواند به‌عنوان تدلیس، نکاح را فسخ کند، در غیر این صورت هرگاه ثابت شود زندگى با آن مرد مستلزم عسر و حرج شدید است، حق دارد از حاکم شرع تقاضاى طلاق کند و طلاق در این صورت جنبه خلع خواهد داشت که معمولاً با بذل مهریّه انجام می‌شود مگر این‌که با زوج توافق دیگرى شود.

چنانچه به سهولت قابل معالجه بوده باشد و زن با هزینه خود اقدام به درمان نماید، خیار فسخ جارى نیست.

اگر زن در موقع عقد شرط کند که هرگاه شوهر مثلاً مسافرت نماید یا معتاد به مواد مخدر گردد یا خرجى او را ندهد اختیار طلاق با او باشد این شرط باطل است ولى هرگاه شرط کند که او از طرف شوهرش وکیل باشد که هرگاه این کارها را انجام دهد خود را مطلقه کند این وکالت صحیح است و در چنین صورتى حق دارد خود را طلاق دهد.

همین‌که بگوید من عقد را فسخ کردم یا به هم زدم، به هر زبانی باشد کافی است.

مرد باید به‌شرط خود عمل کند و اگر شوهر تخلّف نمود زن می‌تواند تقاضای طلاق نماید.

این بیمارى از عیوب مجوّز فسخ نکاح نیست.

در فرض سؤال حق فسخ نکاح را ندارند مگر در موقع خواستگارى معایب خود را عمداً بپوشاند و خود را غیر ازآنچه هست نشان دهد، مصداق تدلیس است و شوهر پس از اطّلاع حقّ فسخ دارد.

1- درصورتی‌که زوج و زوجه قبل از عروسى باهم رفت‌وآمد داشته و خلوت می‌کرده‌اند، ادّعاى پسر پذیرفته نیست.2- آرى تا ثابت نکند، در فرضى که در بالا گفتیم، ادّعاى او پذیرفته نیست.3- در فرض بالا زوج حقّ فسخ ندارد.

ظاهراً شامل عقد موقّت هم می‌شود.

جنون امری عرفی است و در بعضی از روایات آمده کسی که اوقات نماز را تشخیص ندهد مثلاً نداند وقت نماز ظهر رسیده یا مغرب و عشاء حکم مجنون را دارد. (البته این‌یک مثال است)

درصورتی‌که آگاهى بر این امر نداشته، می‌تواند فسخ کند مگر این‌که بعد از آگاهى راضى شده و با او زندگى کرده باشد.