مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در این مسئله فرقی بین ازدواج و کنیز نیست.

درصورتی‌که صیغه دارای شرایط شرعی بوده، بچه‌ها محرم هستند.

درصورتی‌که عقد قبلى با رضایت انجام‌شده و صحیح بوده و زنا با زن شوهردار واقع‌شده، ولی اگر حکم را نمی‌دانسته‌اند و ازدواج نموده‌اند ادامه‌ی زندگی آن‌ها اشکالی ندارد.

ازدواج جایز است و کسى قائل به حرمت نیست.

درصورتی‌که معتقد به ضروریات اسلام می‌باشد و نماز را انکار نمی‌کند، فقط براثر تنبلی آن را بجا نیاورده کافر محسوب نمی‌شود بلکه مسلمان گناهکاری است و ازدواج با او جایز است ولی لازم است با زبان خوش توأم باادب و احترام او را امربه‌معروف و نهی از منکر کرد تا این فریضه بزرگ را بجا آورد.

درصورتی‌که دختر جنبه‌های شرعی را به‌خوبی مراعات کند و بتوان تدریجاً او را از زندگی پدر دور داشت مانعی ندارد.

در فرض سؤال اشکالی ندارد.

در فرض سؤال دخول کافى است.

زنى را كه سه مرتبه طلاق داده‌اند بر شوهرش حرام می‌شود ولى اگر با شرايطى كه در كتاب ‌طلاق آمده با مرد ديگرى ازدواج كند و بعد از دخول طلاق بگيرد می‌تواند با شوهر اوّل دوباره ازدواج كند.

هرگاه كسى دختر نابالغى را با اجازه ولىّ او (در صورت داشتن مصلحت) براى خود عقد كند پيش از آن‏كه نه سال دختر تمام شود نزديكى كردن با او حرام است و بعد از نه سال نيز اگر استعداد جسمانى ندارد اشكال دارد، ولى درهرحال اگر نزديكى كند و او را افضا نمايد آن زن بر او حرام نمی‌شود مخصوصاً اگر از طريق جراحى يا درمان خوب شود و به حال اصلى بازگردد، بنابراين در مسئله نزديكى با زن علاوه بر تمام شدن سنّ نه سال، لازم است رشد جسمانى براى نزديكى نيز داشته باشد و اگر بيم افضا و ناقص شدن زن باشد نزديكى با او اشكال دارد هرچند به سنّ بلوغ رسيده باشد.

هرگاه كسى در حال احرام كه يكى از اعمال «حج» يا «عمره» است با زنى ازدواج نمايد عقد او باطل است و چنانچه می‌دانسته كه زن گرفتن در اين حال حرام است ديگر نمی‌تواند آن زن را عقد كند خواه نزديكى كرده باشد يا نه.

در مواردى که حرمت مشکوک شود بنابر حلّیت می‌گذارند.