مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه زني را که شوهردارد براي خود عقد کند:1- اگر يکي از مرد يا زن، بداند زن شوهردارد و بداند عقد کردن زن شوهردار حرام است آن زن بر او حرام ابدي می‌شود، خواه نزديکي کرده باشد يا نه.2- اگر هیچ‌کدام نمی‌دانسته‌اند زن شوهردارد (مثلاً زن فکر کرده اگرچند سال از شوهر جدا باشد مطلقه محسوب می‌شود) چنانچه نزديکي کرده‌اند زن بر او حرام می‌شود و اگر نکرده‌اند حرام نمی‌شود.اگر عقد را فردي به وکالت از آن‌ها خوانده باشد نه خودشان، در هیچ‌یک از دو صورت، حرام ابدي حاصل نمی‌شود و پس از عده می‌توانند ازدواج کنند.

اگر شخصی با خاله خود (نعوذبالله) زنا کرده باشد ازدواج با دخترخاله حرام و باطل است.

درصورتی‌که بتوانند ترک ازدواج و عمل به احتیاط کنند و به عسر و حرج شدید گرفتار نشوند، احتیاط آن است که از ازدواج صرف‌نظر نمایند و اگر ناچار از ازدواج‌اند، آن دو دختر می‌توانند به‌نوبت به ازدواج مرد واحدى درآیند. به‌این‌ترتیب که یکى را به عقد خود درآورد و بعد از طلاق و گذشتن عدّه دیگرى را عقد کند (البتّه براى این‌که گرفتار مشکلات طلاق‌های متعدّد نشوند می‌توانند از عقد موقّت استفاده کنند). در مورد دو پسر نیز احتیاط آن است که اگر ممکن است ازدواج نکنند و در صورت ضرورت انتخاب یک همسر در زمان واحد جایز نیست، ولى می‌توانند به طریق بالا با یک زن ازدواج کنند و به‌هرحال با توجّه به این‌که وجود چنین افرادى بسیار کم است ذکر این احکام شرعى نیز اگر عجیب به نظر برسد، جاى بحث و گفتگو نیست.

الف) شوهر.ب) پدرشوهر و پدربزرگ شوهر.ج) شوهر دختر (داماد)به‌جز افرادى که بیان شد ممکن است کسان دیگرى نیز به سبب ازدواج، با شرایط خاصی بر یکدیگر محرم شوند که در کتاب‌های مفصّل فقهى آمده است.

تنها عروس خود انسان یعنى همسر پسرش بر او محرم است نه عروس همسرش.

این جزئیات بر ما روشن نیست.

هرگاه كسى با زن شوهردارى (نعوذبالله) زنا كند براى توبه كردن لازم نيست به آن مرد بگويد، بلكه بايد در پيشگاه خدا توبه حقيقى كند.

اگر فرزندخوانده پسر باشد راه محرمیت آن است که از شیر خواهر، یا مادر، یا زن‌برادر، یا خواهرزاده‌ها، یا برادرزاده‌هاى آن زنِ فاقد فرزند بخورد تا آن زن، خاله یا خواهر و یا عمه رضایى آن پسر شود و محرم گردد؛ و اگر دوران شیرخوارگى پسربچه گذشته باشد راهى براى محرمیت او نیست.

در مورد خنثاى مشکل جایز نیست و غیر مشکل اگر وضع او روشن شود جایز است.

درصورتی‌که معتقد به ضروریات اسلام می‌باشد و نماز را انکار نمی‌کند، فقط براثر تنبلی آن را بجا نیاورده کافر محسوب نمی‌شود بلکه مسلمان گناهکاری است و ازدواج با او جایز است ولی لازم است با زبان خوش توأم باادب و احترام او را امربه‌معروف و نهی از منکر کرد تا این فریضه بزرگ را بجا آورد.

به‌طورکلی اگر مردي با زني که دختر دارد ازدواج کند تنها در صورتي با آن دختر محرم می‌شود که با مادرش نزديکي کند. نحوه محرميت آن مرد با نوه‌هاي دختري و پسري آن نيز به همين شکل است. البته با عروس‌های زن از شوهر سابق محرم نيست.

چیزى به نام ازدواج معاطاتى نداریم، چنین ازدواجى باطل است:اولاً این‌که درست است که عقد نکاح ازنظر قرارداد مانند سایر عقود است ولى اجماع علماى اسلام بر این است که در نکاح باید صیغه عقد خوانده شود و روایات نیز شاهد بر اعتبار صیغه است بلکه در میان عقلاى اهل عرف نیز همیشه در عقد نکاح نوعى قرارداد لفظى یا کتبى وجود داشته و دارد و این نشان می‌دهد که نکاح وضعى مخصوص به خود دارد.ثانیاً این‌که معروف در میان فقها این است که نکاح به عبادات شبیه‌تر است تا به معاملات منظور این است که نکاح در شرع مقدّس قیود تعبّدى زیادى دارد که آن را شبیه به عبادات می‌کند که جنبه توقیفى دارد.