جواز مصرف زکات براى طالبان علم، قضات و مجریان حدود
آیا به کسانی که مشغول آموختن علوم واجب هستند زکات تعلق میگیرند؟
كسانى كه مشغول فراگرفتن علم واجب هستند مىتوانند از زكات استفاده كنند، همچنين قضات و مجريان حدود و مانند آنها.
كسانى كه مشغول فراگرفتن علم واجب هستند مىتوانند از زكات استفاده كنند، همچنين قضات و مجريان حدود و مانند آنها.
شخص نيازمند میتواند مركب سوارى موردنیاز و همچنين خانهای كه به آن احتياج دارد و سرمايه لازم براى کسبوکار را از زكات تهيّه كند و در اين قسمت بايد به آن مقدار كه براى نياز و حفظ آبروى او لازم است قناعت كند.
منظور اين است كه هرکسی متناسب موقعیت خود هزينه كند.
کار خلافی مرتکب شده است و باید توبه کند و درصورتیکه تورّم در این مدت شدید بوده، باید تورّم را هم به آن بیفزاید.
سيّد بودن سادات از راههای زير ثابت میشود:1 - دو نفر عادل سيّد بودن او را تصديق كند (يك نفر نيز كافى است).2- در شهر و منطقه خود مشهور باشد كه سيّد است، خواه اين شهرت سبب يقين شود يا گمان.
با اجازه حاکم شرع یا نماینده او مجاز است.
هرگاه به نام زید بگیرد و در مورد عمرو مصرف کند اشکال دارد و اگر براى یک عنوان کلی بگیرد در هر یک از مصادیق آن صرف شود مانعى ندارد.
در مورد سهم مبارک امام (علیهالسلام) هرگاه مالک مصرف خاصی را تعیین کند پیروى از او لزومى ندارد و امّا اگر حاکم شرع تعیین کند احتیاط رعایت آن است.
سهم سادات را بدون اجازه مجتهد نمیتوان به سادات فقیر یا یتیم نیازمند یا سادات نیازمند وامانده در سفر (هرچند در محل خود فقیر نباشند) پرداخت (بنا بر احتياط واجب) و سهم امام علیهالسلام را نيز اگر بدون اجازه مجتهدی که از او تقلید میکند بپردازد قبول نيست، مگر اینکه مجتهد بعداً بپذيرد و اجازه دهد.
هزینه کردن خمس در مسائل سیاسی امثال تبلیغات انتخاباتی جایز نیست و این پول باید در اختیار مجتهد قرار گیرد تا صرفاً صرف مسائل دینی، فرهنگی، حوزههای علمیه و مساجد شود؛ و ساختن مسجد با صرف پول خمس نیز تنها در مناطق محروم که بانی ساخت مسجد وجود ندارد، جایز است.
صرف كردن قسمتى از سهم مبارك امام علیهالسلام براى ساختن مساجد يا حسینیهها يا بيمارستان و درمانگاه و مدارس، تنها در صورتى مجاز است كه با اجازه مجتهد عادل و مطابق با فتوای او و رعايت اولویت باشد، ولى سهم سادات را جز در مورد سادات فقیر یا وامانده در سفر (هرچند در محل خود فقیر نباشند) نمیتوان مصرف كرد.
فلسفه اجازه از حاکم شرع این است که مصرف وجوه شرعیه هماهنگ و توام با برنامهریزی باشد که در این صورت آثار مهمی دارد به خلاف اینکه هر کس بهصورت پراکنده به میل خود انجام دهد این کار آثارش بسیار کمتر است.