اگر طواف را (مثلاً روز شنبه) بجا آورد و روز بعد شك كند كه سعى كرده يا نه، احتياط مستحب انجام سعى است، مگر آن‌که پس از تقصير شك نمايد، كه در اين صورت لازم نيست سعى كند.
آرى سعى او صحيح است؛ مشروط بر این‌که در حال شک و ترديد به اميد روشن شدن واقع مسئله سعى را ادامه دهد.
اگر قبل از رسيدن به مروه شك كند كه اين دور هفتم است يا كمتر، سعى او باطل است. همچنين در هر شکی كه كمتر از هفت دور باشد، مثل شک بين يك و سه، يا دو و چهار و مانند آن، سعى باطل است.
سعى او باطل است و بايد از نو شروع كند.
هرگاه در مروه شك كند هفت دور سعى نموده، يا زيادتر (مثل این‌که شك بين هفت شوط و نُه شوط نمايد) اعتنا نمى‌كند.
اگر بعد از اتمام سعى، يا اتمام هر دورى، شك كند كه آن را درست بجا آورده، يا نه؟ اعتنا نمى‌كند و سعی‌اش صحيح است. همچنين اگر در بين رفت‌وآمد، در صحيح بجا آوردن جزء پيش شك كند اعتنا ننمايد.
اگر قبل از تقصير مى‌داند هفت دورِ كامل را بجا آورده و شك در دور بيشتر سعی دارد، سعى او صحيح است و اعتنا نمى‌كند.
اگر قبل از تقصير شك كند كه سعی را ناقص بجا آورده يا كامل؟ بايد سعى را از اوّل اعاده كند.
هرگاه بعد از اتمام سعى و انجام تقصير، شك كند آيا هفت دور را کامل بجا آورده، يا نه؟ يا ساير شرايط موجود بوده، يا نه؟ اعتنا نمى‌كند.
اگر قصد طواف و لو اجمالاً، داشته كافى است.
باید مانند موارد دیگر به شک خود اعتنا نکند.
شك در ركعات نماز طواف موجب بطلان نماز است و بايد اعاده كند و احتياط واجب در ظن به ركعات اتمام، سپس اعاده است و در ظن در افعال نماز، بايد نمازگزار احتياط كند و در ساير احكام، نماز طواف همانند نماز يوميّه است.
