مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر بعد از اتمام سعى، يا اتمام هر دورى، شك كند كه آن را درست بجا آورده، يا نه؟ اعتنا نمى‌كند و سعی‌اش صحيح است. همچنين اگر در بين رفت‌وآمد، در صحيح بجا آوردن جزء پيش شك كند اعتنا ننمايد.

اگر قبل از تقصير شك كند كه سعی را ناقص بجا آورده يا كامل؟ بايد سعى را از اوّل اعاده كند.

اعتقاد خودش کافی است.

هرگاه بعد از اتمام سعى و انجام تقصير، شك كند آيا هفت دور را کامل بجا آورده، يا نه؟ يا ساير شرايط موجود بوده، يا نه؟ اعتنا نمى‌كند.

هرگاه در مروه شك كند هفت دور سعى نموده، يا زيادتر (مثل این‌که شك بين هفت شوط و نُه شوط نمايد) اعتنا نمى‌كند.

اگر طواف را (مثلاً روز شنبه) بجا آورد و روز بعد شك كند كه سعى كرده يا نه، احتياط مستحب انجام سعى است، مگر آن‌که پس از تقصير شك نمايد، كه در اين صورت لازم نيست سعى كند.

اگر قبل از تقصير مى‌داند هفت دورِ كامل را بجا آورده و شك در دور بيشتر سعی دارد، سعى او صحيح است و اعتنا نمى‌كند.

آرى سعى او صحيح است؛ مشروط بر این‌که در حال شک و ترديد به اميد روشن شدن واقع مسئله سعى را ادامه دهد.

سعى او باطل است و بايد از نو شروع كند.

اگر قبل از رسيدن به مروه شك كند كه اين دور هفتم است يا كمتر، سعى او باطل است. همچنين در هر شکی كه كمتر از هفت دور باشد، مثل شک بين يك و سه، يا دو و چهار و مانند آن، سعى باطل است.