هرگاه آبى مطلق بوده، شك كنيم مضاف شده يا نه مانند سیلاب‌هایی كه نمىدانيم به آن آب مىگويند يا نه حكم آب مطلق را دارد، يعنى می‌توان چيزهاى نجس را با آن شست و وضو گرفت و غسل كرد، امّا به‌عکس اگر آبى مضاف بوده، شك داريم مطلق شده، حكم آب مضاف را دارد.
آبى كه قبلاً پاك بوده شك داريم نجس شده يا نه پاك است و آبى كه قبلاً نجس بوده شك داريم پاک‌شده يا نه نجس است.
اگر شك كنيم چيز نجسى استحاله شده يا نه نجس است.
احکام قسم جاری می شود.
آبى كه به‌اندازه كر يا بيشتر بوده، چنانچه شك كنيم از كر افتاده حكم آب كر را دارد و به‌عکس، اگر آبى كمتر از كر بوده و شك داريم كر شده، حكم آب كمتر از كر را دارد.
اگر بعد از فراغت از طواف، در عدد دورهاى طواف يا شرايط طواف مانند وضو و غيره شك كند اعتنا نمى‌كند.
هرگاه بعد از رسيدن به «حجرالأسود» شك كند هفت دور به‌جا آورده، يا هشت دور، يا بيشتر، نبايد اعتنا كند و طوافش صحيح است.
اگر در وسط دور شك كند كه دور هفتم است يا بيشتر، آن دور را تمام كند و طوافش صحيح است.
اگر يقين داشته باشد كه قبلاً نجس بوده و نداند كه آن را تطهير كرده يا نه، نمى‌تواند در آن حال طواف كند، بلكه بايد ابتدا تطهير كند و سپس طواف نمايد.
اگر شك داشته باشد كه لباس يا بدنش نجس است يا پاك، مى‌تواند در آن حال طواف كند؛ خواه بداند قبلاً پاك بوده، يا نداند.
اگر بعد از فراغت وضو شك كند همه كارهاى وضو را انجام داده يا نه، يا شرايط در آن جمع بوده يا نه، اعتنا نكند، امّا اگر در حال وضو شك كند بايد به جا آورد.
باید قدر متیقّن را بگیرد یعنی همان حدّ معین را معیار قرار دهد.
