احتياط واجب آن است كه آن طواف را رها كند و از نو شروع نمايد.
اگر در طواف مستحب، در آخر دور يا در وسط دور شك كند شش دور به‌جا آورده يا هفت دور، همچنين در هر موردى كه یک‌طرف شك كمتر از هفت دور باشد، بنا بر كمتر مى‌گذارد و طواف را كامل مى‌كند و طوافش صحيح است.
طوافش صحيح است.
احتياط آن است كه طواف را به نيّت منوب‌عنه به پايان برساند، پس‌ازآن نماز طواف بخواند، سپس طواف و نماز را اعاده كند.
شخص كثير الشّك كه در طواف زياد شك مى‌كند نبايد به شک خود اعتنا كند و آن‌طرفى را كه مناسب‌تر براى او است بگيرد؛ مثلاً اگر ميان پنج و شش شك كند، بنا بر شش مى‌گذارد و اگر ميان هفت و هشت شك كند، بنا را بر هفت مى‌گذارد.
اگر طواف يا سعى را به اميد انجام‌وظیفه شرعى ادامه دهد و بعد يقين پيدا كند اشكالى ندارد و طواف و سعى او صحيح است.
شك در ركعات نماز طواف موجب بطلان نماز است و بايد اعاده كند و احتياط واجب در ظن به ركعات اتمام، سپس اعاده است و در ظن در افعال نماز، بايد نمازگزار احتياط كند و در ساير احكام، نماز طواف همانند نماز يوميّه است.
باید مانند موارد دیگر به شک خود اعتنا نکند.
اگر قصد طواف و لو اجمالاً، داشته كافى است.
هرگاه بعد از اتمام سعى و انجام تقصير، شك كند آيا هفت دور را کامل بجا آورده، يا نه؟ يا ساير شرايط موجود بوده، يا نه؟ اعتنا نمى‌كند.
اگر قبل از تقصير شك كند كه سعی را ناقص بجا آورده يا كامل؟ بايد سعى را از اوّل اعاده كند.
