مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

آرى مرتدّ است و ظاهراً در این جا فرقى بین فطرى و ملّى نیست.‌

با توجّه به آنچه نوشته‌شده است فرد مذکور مرتد است، ازدواج با او باطل بوده و زن باید فوراً و بدون طلاق از او جدا شود و اگر بدون توجّه به این مسئله عروسى و آمیزش انجام‌گرفته زن می‌تواند مهرالمثل را مطالبه نماید.

هرگاه ظاهر حال آنها این باشد که جدّى سخن مى گویند، احکام ارتداد، در صورتى که سخنان آنها موجب انکار خدا یا نبوّت پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)شود، بر آن مترتّب مى شود; ولى اگر قرائنى هرچند ظنّى بر عدم اعتقاد آنها به محتواى این الفاظ باشد، حکم ارتداد بر آنان جارى نمى شود.‌

در فرض مذکور حد مرتد فطری ساقط می شود. ‌

اگر ارتداد او در دادگاه اسلام ثابت شود، محكوم به اعدام خواهد شد و اموال او به عنوان ارث به ورثه مسلمان او مى رسد و همسر او از او جدا خواهد شد و حتى توبه كردن او نمى تواند جلوی اين احكام شديد را بگيرد، گر چه اگر واقعاً توبه كند در پيشگاه خداوند قبول مى شود.

این افراد مختلف هستند. اگر اعتقادات آن‌ها را به‌طور کامل قبول کنند که یکی از آن‌ها نفی وجود پروردگار و یا صفات مسلم اوست مرتد محسوب می‌شوند و اگر تنها مسائل بی‌بندوباری و شهوانی آن‌ها را بپذیرند همچون حیوان هستند.

زن را دوباره عقد می‌کند ولی اموال بدون رضایت ورثه برنمی‌گردد.

اگر شخص از خود بى خود مى شود و کلمات کفرآمیز مى گوید مرتد نمى شود و در غیر این صورت مرتد است.‌

با توجه به ابهامی که عبارت دارد کفر نیست ولی باید از تکرار آن اجتناب نمود.‌

این عقیده خطا و اشتباه است و باید او را ارشاد کرد ولى موجب کفر نمى شود.‌

ارتداد به صورت اجبارى اثر ندارد، و چنین کسى مرتد محسوب نمى شود.‌

نظر به اینکه افراد کمى از علماى مذاهب مختلف اسلامى قائل به تحریفند (هرچند محقّقان، هرگز تحریف را قبول نکرده‌اند) حکم ارتداد جارى نمی‌شود، امّا چنین کسى مرتکب اشتباه بزرگى شده است.‌