مأمومینی که متوجه نشده‌اند و نیز امام جماعت که اشتباه کرده است نمازشان صحیح است ولی مأمومینی که متوجه شده‌اند لازم است به نحوی امام را متوجه کنند و یا سوره را خودشان بخوانند.
در حمد و سوره میتواند با بلند گفتن آن کلمه، به امام يادآوري کند تا آن را بخواند و اگر اشتباه خوانده تصحيح کند ولي اگر امام وظيفه خود را انجام ندهد نماز مأمومین اشکال دارد و احتياط واجب اعاده نماز است و در اعمال ديگر (غير رکني) نيز بايد با علامت و اشاره‌ای او را مطلع کند و اگر امام متوجه نشد نماز امام و مأمومین صحيح است. البته اگر اين اشتباه امام در تشهد و قنوت باشد مأموم نبايد بخواند، ولي نمی‌تواند پيش از امام برخيزد، يا پيش از امام به رکوع رود.
درصورتی‌که واقعاً تغییر ایجاد می‌شود باید به او تذکر دهید و اگر نمی‌تواند صحیح بخواند و دسترسی به فرد دیگر وجود دارد نباید امام جماعت شود البته نمازهای سابق شما صحیح است ولی از این به بعد نمی‌توانید به او اقتدا نمایید.
اگر فاصله ای نشود نعبد را بگوید کافی است.
اگر قرائت و عدالت هر دو ثابت است مخیرند.
نماز را به‌قصد رجاء (یعنی به امید رسیدن به ثواب) ادامه دهد و بعد اعاده کند.
اگر به کسی که اجرت را می دهد اطلاع دهدکه فلان مقدار اشتباه در قرائت را دارد و او راضی شود مبلغ در مقابل مقدار صحیح بپردازد مانعی ندارد.
بر هر مكلّفى واجب است قرائت نماز خود را ياد بگيرد؛ يعنى حمد و سوره و ساير ذكرهاى نماز را به‌طور صحيح بخواند؛ ولى اگر به علّت بی‌سوادی، يا علل ديگر، بعد از تلاش لازم نتوانست قرائت را به‌طور كامل بخواند، همان مقدار كه مى‌تواند كافى است و اگر مى‌تواند ياد بگيرد، امّا كوتاهى كند، معصيت نموده است، ولى اگر وقت تنگ باشد و فرصت براى یادگرفتن نباشد، بايد به همان مقدار كه توانايى دارد نمازها و ازجمله نماز طواف را بخواند و نايب گرفتن لازم نيست.
در این‌گونه مسائل بايد به تلفّظ اهل لسان توجّه كرد؛ و ازآنجاکه اهل لسان فتحه را به صورتی كه گروه دوّم معتقدند نمى‌گويند، احتياط آن است كه از آن پرهيز شود؛ و آنچه از اهل لسان بارها شنيده‌ايم اين است كه فتحه را كمى مايل به كسره ادا مى‌كنند و همين صحيح است.
اگر كسى نمى‌داند كه قرائت نمازش درست نيست و در نادانى خود معذور باشد، نمازش صحيح است و اعاده ندارد؛ امّا اگر مقصّر بوده، لازم است پس از درست كردن قرائت، نمازش را اعاده كند؛ وگرنه معصيت كرده است.
بهتر است خودداری کنند.
