تنها کسی که زنده است باید به عهد خود عمل کند.
درصورتی‌که نقص و ضرر مستند به چنین کارهایی بوده هرکسی در این کار سهیم بوده ضامن دیه می‌باشد.
مرد نمی‌تواند او را نهى کند مگر به‌طور کلّى تمتّع از بین برود و در این صورت چون مزاحم حقّ شوهر است زن بدون اجازه او نمی‌تواند اقدام کند.
كسى كه در شب ماه رمضان جنب است و می‌داند يا احتمال می‌دهد كه اگر بخوابد پيش از اذان صبح بيدار میشود، چنانچه تصميم داشته باشد كه بعد از بيدار شدن غسل كند و با اين تصميم بخوابد و تا اذان بيدار نشود روزه‌اش صحيح است، ولى اگر تصميم بر غسل نداشته باشد يا مردّد باشد كه غسل بكند يا نه در اين صورت اگر بيدار نشود روزه‌اش بنا بر احتیاط واجب باطل و کفاره دارد.
احتیاط آن است که به این غسل اکتفا نکند و نمازهایی که با آن خوانده را احتیاطاً قضا کند.
هرچند مرتکب گناه بزرگی شده است و باید جدا توبه نماید لکن در فرض سؤال قضای آن روز کفایت می‌کند و کفاره ندارد.
در روزه مستحب اگر قصد كند يكى از مبطلات روزه را انجام دهد يا مردّد شود كه به‌جا آورد يا نه چنانچه به‌جا نياورد و دوباره نيّت كند روزه‌اش صحيح است، هرچند نزدیک غروب آفتاب باشد.
در روزه واجبى كه وقت آن معيّن نيست (مانند روزه قضا) اگر قصد كند يكى از مبطلات روزه را انجام دهد يا مردّد شود كه به‌جا آورد يا نه چنانچه به‌جا نياورد و پيش از ظهر دوباره نيّت كند روزه‌اش صحيح است.
اگر شخص نيّت كند چيزى كه روزه را باطل می‌کند به‌جا آورد، مثلاً تصميم برخوردن غذا بگيرد، روزه‌اش باطل میشود، هرچند اصلاً غذا هم نخورد، مگر اينكه در آن حال توجّه نداشته باشد كه فلان عمل روزه را باطل می‌کند، هرچند درهرصورت کفاره ندارد.
