فرق قصد رجاء و استحباب مطلق در انجام عمل
فرق انجام عمل بهقصد رجاء با انجام عمل بهقصد استحباب مطلق چیست؟
در استحباب مطلق نیت قطعی میکند ولی در قصد رجا نیت قطعی ندارد بلکه نیت احتمالی دارد.
در استحباب مطلق نیت قطعی میکند ولی در قصد رجا نیت قطعی ندارد بلکه نیت احتمالی دارد.
هرگاه آبى مطلق بوده، شك كنيم مضاف شده يا نه مانند سیلابهایی كه نمىدانيم به آن آب مىگويند يا نه حكم آب مطلق را دارد، يعنى میتوان چيزهاى نجس را با آن شست و وضو گرفت و غسل كرد، امّا بهعکس اگر آبى مضاف بوده، شك داريم مطلق شده، حكم آب مضاف را دارد.
می تواند به صورت مطلق شرط وکالت داشتن نماید.
آبى كه معلوم نيست مطلق است يا مضاف و حالت سابقه آنهم معلوم نيست چيزى را پاك نمىكند، وضو و غسل هم با آن باطل است، امّا اگر چيز نجسى به آن رسد نجس نمىشود.
تفاوت این دو در صیغه است و تفاوت دیگری ندارند.
البتّه امکانپذیر است و بهترین دلیل بر امکان، وقوع آن است که ما در حوزههای علمیّه شاهد و ناظر آن هستیم.
آب مطلق اقسامى دارد كه هركدام حكمى دارد و آن پنج قسم است:اوّل آب كر، دوم آب قليل، سوم آب جارى و آبهای لولهكشى، چهارم آب باران، پنجم آب چاه.
آب يا «مطلق» است يا «مضاف». آب مضاف آبى است كه بهتنهایی به آن آب گفته نشود، یعنی یا آن را از چیزى گرفته باشند (مانند آب سیب و هندوانه) و یا با چیزى مخلوط شده باشد، بهقدری که به آن، «آب» گفته نشود؛ مانند شربت، آبنمک، آب گل؛ امّا آب مطلق آن است كه میتوان بدون هيچ قيد و شرطى به آن آب گفت؛ مثل آبهای معمولى. آب مطلق، پاك و پاککننده است؛ امّا آب مضاف چيزى را پاك نمىكند، بلكه با ملاقات به نجس، نجس میشود.