كسى كه از روى ندانستن و جهل به مسئله، تقصير را ترك كند، حكمش حكم ترك عمدى است، (عمره او باطل است و حج او مبدّل به حج اِفراد مى‌شود؛ يعنى بايد حج را تمام كند و پس از حج، عمره مفرده به‌جا آورد (بنا بر احتياط واجب) و حج او صحيح است. هرچند احتياط مستحب آن است كه در سال بعد حج را اعاده كند.)
هرگاه كسى از روى اضطرار و ناچارى از بيتوته در منى خوددارى كند گناهى بر او نيست و كفّاره هم ندارد و حجش نيز صحيح است.
چنانچه پس از بازگشت از منى به مکه متوجّه شد كه رمى جمره را بجا نياورده، بايد به منى بازگردد و آن را بجا آورد؛ ولى اگر روز سيزدهم بگذرد، بايد آن را در سال آينده در همان ايّام قضا كند و اگر نمى‌تواند، كسى را نايب بگيرد كه براى او قضا كند.
هرگاه زنى كه طواف حج و طواف نساء را بجا نياورده، گرفتار عادت ماهانه شود و پيش از پاك شدن ناچار به ترك مکه باشد (مثل اینکه كاروان مهلت نمى‌دهد تا پاك شود) لازم است براى طواف حج و نماز آن نايب بگيرد، سپس خودش سعى را بجا آورد، سپس براى طواف نساء و نماز آن نايب بگيرد (همچنين كسان ديگرى كه به سبب بيمارى يا عذر ديگر قادر به انجام طواف و سعى نباشند بايد نايب بگيرند).
اگر اصل بیماری شما در حد معافیت باشد تشدید آن برای تأکید مانعی ندارد مشروط بر اینکه ضرر قابل‌ملاحظه‌ای نداشته باشد.
درصورتی‌که اطمینان داشته‌اید آب است اعاده لازم نیست اما از این به بعد مراعات نمایید.
خالى از اشكال نيست.
در صورتی که نتواند یک جا ترک کند نذر برای کم کردن تدریجی مانعی ندارد.
احرام بعد از نماز واجب یا شش رکعت نافله مستحب است و اگر ترک شود خللی به احرام وارد نمی شود و حتی زن حایض نیز می تواند محرم شود.
هرگاه كسى عمداً تمام هفت دور سعى، يا قسمتى از آن را ترك كند اگر در عمره مفرده است اعمال مترتبه او باطل و بر احرام باقى است تا آن‌ها را بجا آورد.
هرگاه كسى عمداً تمام هفت دور سعى، يا قسمتى از آن را ترك كند، اگر در عمره تمتّع بوده باشد و نتواند قبل از وقوف به عرفات آن را جبران نمايد، احتياط واجب آن است كه حج خود را مبدّل به حج اِفراد كند؛ يعنى نيّت حج اِفراد كند و اعمال حج را تمام نمايد و سال آينده نيز حج تمتّع را اعاده كند.
