مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

جایز نیست.

وسایلى را که براى زن آورده‌اند مال زن است و وسایلى که براى مرد آورده‌اند مال اوست و اگر کسانى قصد هر دو کرده‌اند مال هر دوست.

در صورتی که مهریه بدون تغییر مهمی موجود باشد و بین زن و شوهر رابطه خویشاوندی نسبی نباشد مانعی ندارد.

زوجه باید به شرطی که با او شده عمل نماید و اگر به‌شرط عمل ننماید هبه از سوى ورثه قابل‌فسخ است.

زن و شوهر دائم باوجود هرکدام از طبقات سه‌گانه، از هم ارث می‌برند.

هرگاه شوهر در حال بيمارى، همسرش را طلاق دهد و پيش از گذشتن يك سال (قمرى) از دنيا برود، زن با سه شرط از او ارث می‌برد: «اوّل» اين‏كه شوهر در همان مرض از دنيا برود. «دوم» اين‏كه زن بعد از طلاق و گذشتن عدّه، شوهر نكند. «سوم» آن‏كه طلاق به رضايت زن نباشد و اگر با رضايت او باشد، ارث بردنش مشكل است.

هرگاه شوهر در حال بيمارى، همسرش را طلاق دهد و پيش از گذشتن يك سال (قمرى) از دنيا برود، زن با سه شرط از او ارث می‌برد: «اوّل» اين‏كه شوهر در همان مرض از دنيا برود. «دوم» اين‏كه زن بعد از طلاق و گذشتن عدّه، شوهر نكند. «سوم» آن‏كه طلاق به رضايت زن نباشد و اگر با رضايت او باشد، ارث بردنش مشكل است.

اگر مرد طواف نساء را كه يكى از اعمال حجّ است به‌جا نياورد، زن كه به‌واسطه احرام بستن بر او حرام شده بود حلال نمی‌شود، اين حكم درباره زن نيز ثابت است، ولى اگر بعداً طواف نساء را به‌جا آورند به يكديگر حلال می‌شوند.

درصورتی‌که مدتی هرچند کوتاه زیر یک سقف زندگی کرده‌اند سخن زن پذیرفته نیست.

پس از وفات یکی از زن و شوهر، دیگری به او نامحرم نمی‌شود ولی محرمیتشان تنها محدود به نگاه کردن و غسل دادن است. هرچند احتياط مستحب آن است كه اگر ضرورتى نيست غسل ندهد.

در محیط‌هایی که عرف و عادت بر آن است که زن به‌قصد تبرّع این کارها را انجام می‌دهد، ادّعاى زن برخلاف آن مسموع نیست، مگر این‌که ثابت کند به شوهرش اعلام کرده قصد تبرّع ندارد و شوهرش نیز پذیرفته باشد.

زنى كه عقد دائم شده بنابر احتياط واجب نبايد بدون اجازه شوهر از خانه بيرون رود يا كارى در خارج خانه انتخاب كند (خواه اجازه لفظى باشد و يا از قرائن معلوم شود كه او راضى است) و جایز نیست بدون عذر شرعى از نزديكى كردن او جلوگيرى نماید. بر شوهر نيز واجب است كه غذا و لباس و منزل و لوازم ديگر را مطابق معمول (متعارف) براى او تهيّه كند (حتّى هزينه طبيب و دارو مانند آن) و اگر تهيّه نكند بنابر احتياط بدهكار او خواهد بود، خواه توانايى داشته باشد يا نه.