«وكالت» آن است كه انسان كارى كه شرعاً می‌تواند در آن دخالت و تصرّف كند به ديگرى واگذار نمايد تا از طرف او انجام دهد، مثلاً كسى را وكيل كند كه خانه او را بفروشد، يا همسرى را براى او عقد كند و درصورتی‌که شرايط در آن جمع باشد صحيح است.
هرگاه چند نفر را براى انجام كارى وكيل كند و به آن‌ها بگويد هرکدام از شما وكيل من هستيد، در اين صورت هر يك از آنان كار را انجام دهد صحيح است و چنانچه يكى از آن‌ها بميرد، وكالت ديگران باطل نمىشود و اگر بگويد همه باهم وكيل من هستيد هیچ‌کدام به‌تنهایی نمىتواند كارى انجام دهد و اگر يكى از آنان بميرد وكالت ديگران هم باطل می‌شود.
قرارداد وكالت را می‌توان به‌وسیله خواندن صيغه فارسى يا عربى يا هر زبان ديگر انجام داد، همچنين اگر عملاً به ديگرى بفهماند كه او را وكيل كرده و او هم عملاً بفهماند كه قبول نموده است (مثلاً مال خود را براى فروختن به او بسپارد و او هم قبول كند) آن نيز صحيح است.
مانعی ندارد ولی در این صورت بهتر است کلمه موکلی را نیاورد و بجای آن نام شخص را ذکر نماید.
قرار دادن وکالت برای خود یا فرد ثالث در عقد ازدواج اشکال ندارد، بعداً نیز می‌توان آن را در ضمن معامله دیگرى، هرچند بعد از ازدواج باشد، قرارداد.
اگر عذری نداشته باشد باید روزه های قضا را تا پنجشنبه بگیرد و اگر عمدا تخلف کند کفاره نذر واجب می شود و نمی تواند روزه قضا را به نیت نذر بگیرد.
در صورتی که وکالت برای یک بار بوده نمی تواند ولی اگر مطلق بوده می تواند.
