مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در فرض سؤال پزشک را نمی‌توان محکوم‌به دیه کرد.

اگر مفسده خاصی بر آن مترتّب نشود اشكالى ندارد.

در صورت وجود پزشک هم‌جنس و دسترسی به او، رجوع به پزشک غیر هم‌جنس (درجایی که موجب لمس یا نگاه حرام می‌گردد) جایز نیست.

مراجعه به پزشک غیرهمجنس حاذق‌تر و ماهرتر، تنها در صورتی مجاز است که مراجعه نکردن به او بیم خطر و ضرر را به همراه داشته باشد؛ و به عبارتی در صورتى جايز است كه تفاوت آگاهى آن دو در حدّى باشد كه بيم آن برود پزشك هم‌جنس موفّق به معالجه نشود و بيمارى ادامه يابد، يا تشديد شود، يا بهبودى به تأخير افتد.

در فرض سؤال دكتر بايد او را به طبيب زن راهنمايى كند; مگر اينكه آن زن واقعاً اعتقادى به طبيب زن نداشته باشد و خود را ناچار بداند.

درصورتی‌که بيمار خود را ناگزیر از مراجعه به غير هم‌جنس ببيند، مراجعه به غير هم‌جنس مجاز است.

درصورتی‌که بيمار بتواند به‌وسیله طبيب هم‌جنس مشكل خود را حل كند، بايد به او مراجعه نمايد.

اگر رفتن به شهر كارى شاق و موجب عسر و حرج باشد و بيمار مزبور نياز به مراجعه به طبيب داشته باشد جايز است.

هرگاه طبق گفته اطبای حاذق مورد وثوق ازنظر صداقت و تعهد، خوف خطر وجود داشته باشد، اين كار جايز است.

ديه ندارد، ولى اگر قابل بازگشت نباشد شرعاً جايز نيست.

جايز نيست.

اطّلاع دادن اشكالى ندارد.