مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

الف: اگر ادّعاى رؤیت نکند می‌تواند بدون هیچ تشریفاتى با او ادامه زندگى دهد ولى به خاطر تهمتى که به او زده است زوجه می‌تواند از حاکم شرع تقاضاى حدّ قذف کند (حدّ آن 80 تازیانه است) مگر این‌که زوجه او را ببخشد.ب: آرى لازم است ادامه زندگى دهد.ج: اگر شوهر راضى به طلاق بشود اشکالى ندارد.

اگر بدون اجازه آمده باشند ضامن هستند؛ ولى شوهر هم نباید سخت بگیرد، بسیارند کسانى که به این مشکل مبتلا هستند و با صبر و حوصله آن را حل مى‌کنند.

چنانچه مرد اقرار به مواقعه دارد ولد به او ملحق است و با قسم از او نفى نمی‌شود.

چنین شرطی جایز نیست ولی زن می‌تواند شرط کند اگر مرد ازدواج مجدد کرد وکالت در طلاق داشته باشد و مردان هم باید در این‌گونه موارد رعایت حال همسران خود را بکنند.

در رابطه با حقوق فرزند: با توجه به اینکه او پدر بوده و از نطفه او این فرزند متولدشده، احکام پدر همچنان بر او جاری می‌شود. در رابطه با حقوق زوجه:۱. عقد خودبه‌خود فسخ می‌شود.۲. از جواب بالا معلوم می‌شود.۳. با توجه به اینکه عقد زایل شده، ارثی به زوجه تعلق نمی‌گیرد و در مورد سایر ورثه احکام ارث پدر جاری می‌شود.۴. با توجه به اینکه زوجیت از بین می‌رود زن می‌تواند عده نگه دارد و شوهر کند.

زن مى‌تواند از طرف مرد و مرد مى‌تواند از طرف زن نيابت كند و هرکدام بايد وظيفه خودشان را در چنين حجی رعايت نمايند. اگر زن است وظايف زنان را بجا آورد و اگر مرد است مطابق وظايف مردان عمل كند؛ ولى بهتر آن است كه زن براى زن و مرد براى مرد نيابت كند.

تمام چيزهايى كه در لباس نمازگزار شرط است در دو جامه احرام نيز شرط مى‌باشد؛ بنابراين لباس‌های احرام بايد پاك باشد و از اجزاى حيوان حرام‌گوشت، يا ابريشم خالص و زربفت نباشد. (در اين حكم، بنا بر احتياط واجب، فرقى ميان زن و مرد نيست، هرچند در نماز در مورد پارچه ابريشم و زربفت ميان زن و مرد تفاوت است).

1. زينت كردن2. سرمه كشيدن (تلفیق سرمه کشیدن با زینت کردن)3. نگاه كردن در آينه4. استعمال بوى خوش5. ماليدن انواع روغن‌ها و کرم‌ها به بدن6. ناخن گرفتن7. زايل كردن مو از بدن8. عقد ازدواج9. نگاه كردن10. لمس كردن11. بوسيدن12. نزديكى كردن13. استمناء كردن14. كشتن حشرات15. بيرون آوردن خون از بدن16. كشيدن دندان

دوخته بودن بند ساعت مانعی ندارد.

پوشيدن کفش‌هایی كه تمام روى پا را مى‌پوشاند، مانند چكمه، گيوه، کفش‌های معمولى و امثال آن و همچنين جوراب در حال احرام جايز نيست؛ خواه ساق پا را بپوشاند، يا نه؛ امّا اگر قسمتى از روى پا را بپوشاند، مانند دمپايى و کفش‌هایی كه قسمتى از روى پا در آن پوشيده نمى‌شود، مانعى ندارد. البتّه اين حكم مخصوص مردان است و پوشيدن كفش و جوراب براى زنان در حال احرام اشكال ندارد.

هرگاه حوله احرامى بلند باشد و روى پا را بپوشاند، يا مثلاً براى رفع درد پا، پارچه‌اى را داغ كنند و بر روى پا بگذارند، اشكالى ندارد.

هرگاه مرد عمداً، يا در حال اضطرار، كفش و جوراب بپوشد كفّاره ندارد، همچنين اگر از روى فراموشى يا جهل باشد؛ و احتياط مستحب آن است كه اگر مجبور به پوشيدن كفش و جوراب شود، قسمت روى پا را شكاف دهد.