مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در مورد بیمار مى توان به تعداد حد، چوبه روى هم گذارد و بر بدن او زد و در مورد زن حامل باید بعد از وضع حمل اجراى حد شود. امّا در مورد تعزیر مى توان به یک یا چند شلاّق هم قناعت کرد و تعزیر منحصر به شلاّق نیست و مى توان در این گونه موارد به وسیله توبیخ یا نصیحت به شرط این که امید اثر در آن باشد قناعت کرد.‌

هرگاه ضررى باشد كه در برابر تسكين درد شديد در ميان عقلا قابل‌پذیرش باشد اشكالى ندارد؛ و اگر ضرر مهمی است كه او را به خطر می‌اندازد، جايز نيست؛ و اگر براى خودش ضرر نداشته باشد، بلكه براى جنين ضرر داشته باشد نيز حكم مسئله همين است.

طبق آنچه بعضى از اطبّاى معروف گفته‌اند اين احتمال بسيار ضعيف است، پس نمی‌توان سقط‌جنین كرد.

هرگاه ضررى باشد که در برابر تسکین درد شدید در میان عقلا قابل‌پذیرش باشد اشکالى ندارد و اگر ضرر مهمی است که او را به خطر می‌اندازد، جایز نیست و اگر براى خودش ضرر نداشته باشد بلکه براى جنین ضرر داشته باشد نیز مسئله همین است.

اگر زن در سنی باشد که بارداری برای او معمول است اشکال ندارد.‌

در فرض سؤال اگر تا سال آینده توانایی گرفتن روزه را پیدا نکند روزه ساقط است و فقط باید کفاره بدهد.

در فرض سوال موجب تعزیر نمی گردد.‌

اگر به راحتی امکان خارج کردن جنین باشد باید آن را خارج کرده و غسل دهند و همراه مادر دفن کنند اما اگر عسر و حرج دارد به همان صورت دفن کنند، البته اگر موضع نجس شده لازم است تطهیر کنند.

اشکالی ندارد مگر آنکه مایه وحشت او شود.

مانعی ندارد و در بعضی از موارد مستحب است.

در فرض سؤال، باید قضا کنند و یک کفاره بپردازند و کفاره تأخیر ندارد.

زنان بارداري که روزه براي حمل آن‌ها ضرر دارد روزه گرفتن بر آن‌ها واجب نيست، ولى كفّاره‏ براي هرروز (یک مد طعام 750 گرم) گندم یا جو یا مانند آن بايد بدهند و بعداً قضای آن را به‌جا آورند، امّا اگر روزه براى خودش ضرر دارد روزه بر او واجب نيست كفّاره هم ندارد، ولى بعداً قضا می‌کند، البته درصورتی‌که روزه برای خود او ضرر دارد اگر نتواند تا سال بعد به‌جا آورد قضا ندارد.