مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در فرض سؤال قول مدّعی عقد موقّت مقدّم است و شخصی که مدّعی عقد دائم است باید شاهد و دلیل برای عقد دائم بیاورد و قسم برای ادّعای او کافی نیست و شخصی که ادّعای عقد موقّت دارد می‌تواند قسم یاد نماید و حرف خود را ثابت نماید. ما در مسئله اختلاف در عقد دائم و موقّت، به سراغ الفاظ نمی‌رویم، معتقدیم تفاوت این دو عقد از قبیل اقل و اکثر است، قدر متیقّن که اقل است را می‌گیریم و اکثر را رها می‌کنیم و مسئله انقلاب عقد موقّت به دائم را در فرض ترک ذکر مدّت قبول نداریم، قانون «العقود تابعة للقصود» را همه‌جا حاکم می‌دانیم، هرچند احتیاط آن است که در پایان مدّت صیغه طلاق نیز جاری شود.

مانعی ندارد ولی در این صورت بهتر است کلمه موکلی را نیاورد و بجای آن نام شخص را ذکر نماید.‌

هرگاه به صورت شرط فعل باشد یعنی بگوید من این عقد را فسخ نمی کنم صحیح است ولی اگر بگوید حق فسخ نداشته باشم باطل است.‌

در فرض سؤال رضايت آن‌ها شرط است و مستى مراتب مختلفى دارد؛ اگر به حدّى مست باشند كه هوشيارى را از دست بدهند و درك نكنند رضايتشان فايده‏اى ندارد ولى اگر مستى به آن حد نمى‏رسد و درك دارند می‌توان رضايت گرفت. همچنين اگر در غير حالت مستى وكالت بگيرد، كفايت می‌کند.

اگر واقعاً رضايت قلبى نبوده عقد باطل است؛ ولى به‌حسب ظاهر بعد از اجراى صيغه آن‌ها زن و شوهرند مگر این‌که يكى از آن دو بتوانند ثابت كند كه رضايت قلبى نداشته است.

صرع به‌تنهایی از عيوب موجب فسخ نيست؛ ولى اگر قبلاً شرطى درزمینهٔ سلامت زوجه شده، از باب تخلّف شرط يا تدليس می‌توان فسخ كرد و درصورتی‌که تدليس ثابت شود مهرالمثل را می‌توان از شخص تدليس كننده گرفت و اگر تدليس كننده شخص زوجه باشد مهريّه‌اى به او تعلق نمی‌گیرد.

در این دوران اجازه گرفتن زن لازم نیست.

قرارداد وكالت را می‌توان به‌وسیله خواندن صيغه فارسى يا عربى يا هر زبان ديگر انجام داد، همچنين اگر عملاً به ديگرى بفهماند كه او را وكيل كرده و او هم عملاً بفهماند كه قبول نموده است (مثلاً مال خود را براى فروختن به او بسپارد و او هم قبول كند) آن نيز صحيح است.

صلح نیاز به ایجاب و قبول دارد. البته در عقد صلح صیغه خاصی معتبر نیست؛ بلکه هر لفظی که بیانگر معنای صلح باشد، کفایت می‌کند.‌

اگر عقد زنى را براى مردى بدون اجازه آن‌ها بخوانند و بعداً آن‌ها راضى شوند و اجازه دهند عقد صحيح است.

با توجه به اینکه 14 سکه اساس مهریه را تشکیل می داده این را نمی توان مهریه مبهم دانست و عقد صحیح است.

باید مجددا اجازه بگیرید.‌