بايد دقيقاً مطابق قرارداد و شرايط عمل كند، مثلاً اگر با او قرار گذاشته‌اند كه نسيه ندهد، يا از فلان مؤسسه و شركت خريدارى نكند، يا در برابر نسیه‌ها وثيقه بگيرد بايد به همان قرارداد رفتار نمايد، ولى اگر با او قرارى نگذاشته‌اند، معاملات خود را مطابق معمول و متعارف انجام می‌دهد.
اگر طرف مقابل دليلى براى اثبات گفتار خود نداشته باشد، چنانچه معامله‌کننده نزد حاكم شرع قسم بخورد بايد حرف او را قبول كرد.
شخص عامل در صورت عدم تعدّى ضامن خسارت‌های سرمايه نيست، امّا بدهی‌های ديگر را خودش بايد بپردازد.
درصورتی‌که قرارداد به قوت خود باقی است و کار همچنان دارای سود است باید سود شما را بپردازد.
در فرض سؤال، مربوط به سرمايه است و نمی‌توان خسارت را بر عهده عامل (كار كننده) قرارداد، يا در ميان هر دو تقسيم كرد.
اگر فرد بدسابقه یا متّهمی نباشد باید بپذیریم و چون سرمایه در دست عامل امانت است، سرمایه‌گذار تنها می‌تواند او را قسم دهد. «لیس علی الأمین إلاّ الیمین».
درصورتی‌که خود عامل داوطلبانه برای جلب اعتماد سرمایه‌گذاران ضرر را قبول کند، مانعی ندارد.
با توجه به میزان زحمت متفاوت است.
