عدمکفایت عمره دوم در یک ماه از عمره مفرده واجب
هرگاه در يك ماه قمرى دو عمره مفرده انجام دهد و عمره دوم نيابتى باشد، چنانچه عمره مفرده بر منوبعنه واجب شده باشد، آيا چنان عمرهاى كفايت مىكند؟
كفايت كردن چنين عمرهاى از عمره واجب محل اشكال است.
كفايت كردن چنين عمرهاى از عمره واجب محل اشكال است.
در نيّت، گذراندن از ذهن لازم نيست. اگر انگيزه او از آمدن به مکه و احرام نيابت بوده، عمل را بهعنوان نيابت انجام مىدهد، ولى اگر از اوّل مردّد بوده به چه قصدى حج بجا آورد، مىتواند به نيّت اجمالى (يعنى همان نيّت موقع احرام) عمل خود را به اتمام برساند، ولى براى نيابت كفايت نمىكند.
در این فرض باید فتوای مرجع خود را ملاک عمل قرار دهد.
درصورتیکه احتمال میدهد پدر خمس را داده اشکالی ندارد در غیر این صورت باید خمس آن را بدهد.
اگر مىتواند، بايد برگردد؛ مگر اینکه نيّت در اعماق ذهنش وجود داشته باشد و چنانچه برنگشت، هرچند در صورت امكان و حج را انجام داد، حج او صحيح است؛ ولى اجرتش به همان نسبت كم مىشود، مگر اینکه اجير کنندگان راضى شوند.
اگر نيت كرده اين حج از طرف صاحب الوجه است، براى صاحب همان وجه مىشود حالا اسمش هر چه باشد و از قبيل خطا در تطبيق است يعنى صاحب وجه را خطأً تطبيق بر ديگرى كرده؛ مثلاینکه نيت مىكند اقتداى نماز را به امام حاضر باشد اما خطأً تطبيق بر (عمرو) مىكند درحالیکه پيشنماز (زيد) است، چون نيت امام حاضر است، نماز صحيح است.
كسانى كه از طرف ديگران و به نيابت از آنان قربانى مىكنند، بايد قبل از حلق يا تقصير كسى كه آنها را نايب كرده قربانى را ذبح كنند.
هرگاه پس از انجام رمى توسّط نايب، عذر برطرف شود و وقت باقى باشد، احتياط آن است كه خودش دوباره انجام دهد.
اگر نايب موجبات كفّاره را انجام دهد، كفّاره بر عهده خود اوست، نه منوبعنه.
چنانچه نايب بعد از احرام و داخل شدن در حرم بميرد ذمّه ميّت ادا مىشود و فرقى ميان اقسام حج و نيابت نيست؛ و اگر بعد از احرام و قبل از دخول در حرم بميرد احتياط آن است كه دوباره اجير بگيرند؛ و اگر قبل از احرام بميرد، بايد دوباره اجير بگيرند. اين حكم در مورد نايب از حی نيز صادق است.