كارهايى كه روزه را باطل می‌کند اگر عمداً و با علم و اطّلاع انجام دهد، علاوه بر اينكه روزه او باطل می‌شود و قضا دارد، كفّاره نيز دارد؛ ولى اگر به خاطر ندانستن مسئله باشد كفّاره ندارد، ولى قضای آن واجب است.
هرگاه به گفته كسى كه سخنش قابل‌اعتماد نيست و می‌گوید غروب شده افطار كند، بعد بفهمد غروب نبوده، قضا و كفّاره بر او واجب است.
منظور جایی است که کسی جدا تقاضای افطار می‌کند نه تعارفات معمولی و بعد از افطار کردن روزه دیگر ادامه آن معنی ندارد.
با توجه به آنچه نوشته‌شده است کفاره شکستن روزه قضای رمضان را بدهد.
در فرض سؤال اشکالی ندارد و روزه صحیح است.
به‌طورکلی اگر آن شخص، شرعاً معذور از روزه گرفتن باشد مانعي ندارد ولي درصورتی‌که معذور نيستند بايد آن‌ها را با زبان خوب نهي از منکر نمایید و از تهيه غذا خودداري نمایید؛ و اگر بعد از نهي از منکر ناچار به اين کار باشيد براي شما مسؤوليتي ندارد.
ترک عمدى روزه در ماه مبارک رمضان کفّاره دارد و گناه بزرگى است ولى اگر یقین داشته که در آن شرایط روزه بر او واجب نیست، کفّاره ندارد.
چنین شخصی کثیر السفر محسوب می‌شود و روزه بر او واجب می‌شود.
اگر قبل از ظهر افطار کرده، کفّاره تأخیر دارد یعنى براى هر یک روز یک مد طعام باید بدهد و از گناه خود استغفار کند و قضاى آن را بعداً بجا آورد و اگر بعدازظهر بوده علاوه بر آنچه گفته شد باید کفّاره افطار روزه قضا را هم بدهد.) بايد به ده نفر فقير هرکدام يك مد طعام بدهد و اگر نمی‌تواند بايد سه روز روزه بگيرد و احتیاط مستحب آن است که این سه روز پی‌درپی باشد.)
دیدن ماه شوّال به‌تنهایی براى افطار کافى نیست بلکه باید روز تمام شود و اگر کسى جاهل به مسئله بوده باید قضا کند، امّا کفّاره ندارد و بر کسى که دستور افطار داده کفاره‌ای نیست، هرچند نباید بدون تحقیق مسئله بگوید.
باید قضا کند و احتیاط واجب آن است که والدین کفاره او را بدهند.
اين استحباب شامل روزه قضا نمی‌شود و فقط روزه مستحب را شامل است.
