اگر نجات پیدا نکند و ضربه‌عمدى نبوده باشد دیه کامله دارد و اگر نجات پیدا کند باید دید در چه قسمت‌هایی از بدن او نقص پیداشده، دیه آن عضو ثابت می‌شود؛ و اگر نقصى پیدا نشود به خاطر ضربه‌مغزی ارش دارد.
در بعضى از موارد دیه دارد و در بعضى موارد ارش؛ توضیح آن: انواع دیه حارصه و دامیه و سمحاق و مانند آن در مورد گردن صادق است، ولى دیه آن مانند دیه بدن است، نه مانند دیه سروصورت و در غیر موارد دیه ارش دارد.
هرگاه از بیرون جراحتى بر طحال وارد گردد (مثلاً شکم پاره شود) دیه جائفه دارد (ثلث دیه کامله است) و اگر جراحتى در ظاهر وجود نداشته باشد و تنها از طریق ضربه یا مانند آن نقصى بر طحال وارد شود، باید کارشناسان مقدار نقص عضو را تعیین کرده و با مجموع دیه کامله انسان بسنجند و دیه را حساب کنند، مثلاً اگر به اعتقاد اهل خبره این نقص معادل سى درصد است، سى درصد دیه تعلّق می‌گیرد و اگر کمتر یا بیشتر است به همان صورت ملاحظه می‌شود.
باید مدّت قابل‌توجهی مثلاً یک روز یا بیشتر بماند.
جراحت وارده بر کف دست یا پشت دست به نسبت همان عضو، یعنى دست، سنجیده می‌شود و در مورد تغییر رنگ پوست ارش لازم است.
هرکدام داراى ارش هستند و اگر آسیب به مغز سبب از میان رفتن منافع (مانند تکلّم و گویایى و مانند آن) شود دیه منافع جارى است.
در مورد دو کلیه حکم دیه کامل جارى می‌شود چون موجب هلاکت می‌شود و در مورد یک کلیه اگر شخص زنده بماند، ارش دارد.
اگر به کلی رحم را بردارند، دیه کامله دارد اما اگر رحم باقی باشد و مشکلاتی ایجاد شده باشد به مقدار خسارت ارش دارد.
اگر دندان براى غذا خوردن و سخن گفتن قابل‌استفاده است، دیه دندان صحیح به آن تعلّق می‌گیرد. در غیر این صورت نسبت به کارایی آن ارش دارد.
اگر عرفا جزء انگشت باشد، حکم انگشت‌بر آن جاری می‌شود.
چنانچه دندان‌های طبیعى او بیش از 28 عدد باشد احتیاط آن است که نسبت به از بین بردن 28 دندان باید دیه بپردازد و نسبت به بقیّه باید از طریق حکومت و ارش اقدام شود.
