مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در فرض سؤال دیه بدهد.

دیه جنین بر کسانی است که در سقط دست داشته‌اند، چنانچه مادر با میل و اختیار، خود را در اختیار طبیب قرار داده که سقط کند نیمی از دیه بر عهده اوست و باید علاوه بر پرداخت دیه از گناه بزرگی که مرتکب شده‌اند به‌طورجدی توبه کنند و با اعمال نیک آینده، گذشته را جبران نمایند.

چنانچه ضرورت داشته باشد دیه ندارد.

دیه به ورثه‌ای که دخالت نداشته‌اند می‌رسد و رضایت و عدم رضایت اهمیت ندارد، البته اگر امر کرده باشند یا زباناً تشویق کرده باشند، از دیه ارث نمی‌برند.

درصورتی‌که زن بدون اختیار شوهر خودش را کنار بکشد و دیه‌ی آن ده دینار است که توسط زن لازم است پرداخت شود.

دیه سقط بر عهده کسى است که دارو را مصرف می‌کند.

درصورتی‌که یقین یا خوف خطر یا ضرر مهمی براى مادر نباشد جایز نیست و دیه دارد.

اسقاط جنين حرام است، ولي هرگاه جنين در مراحل ابتدايي باشد و به‌صورت انسان کامل درنیامده باشد (قبل از چهارماهگي و دميده شدن روح) و باقی ماندن جنين در آن حالت و سپس تولد ناقص آن به تصديق اهل اطلاع متدين باعث عسر و حرج شديد براي پدر و مادر گردد، پايان دادن به حاملگي جايز است و احتیاطاً بايد ديه را بدهند.

نگهداری آن واجب نیست و دیه به آن تعلّق نمی‌گیرد.

درصورتی‌که از گفته متخصصان متدين يقين يا خوف خطر يا ضرر مهمي براي مادر حاصل شود، پايان دادن به حاملگي تا زماني که روح دميده نشده جايز است؛ و چون احتمال تعلق ديه می‌رود احتياط واجب آن است که ورثه اين کودک (غير از پدر و مادر) با ميل و رضاي خود از آن صرف‌نظر کنند.

دیه بر عهده هر دو است، هرکدام به مقدارى که در آن کار سهیم بوده‌اند.

در صورتی نقص و ضرر مستند به چنین کارهایی بوده دیه دارد.