اسقاط جنين حرام است، ولي هرگاه جنين در مراحل ابتدايي باشد و به‌صورت انسان کامل درنیامده باشد (قبل از چهارماهگي و دميده شدن روح) و باقی ماندن جنين در آن حالت و سپس تولد ناقص آن به تصديق اهل اطلاع متدين باعث عسر و حرج شديد براي پدر و مادر گردد، پايان دادن به حاملگي جايز است و احتیاطاً بايد ديه را بدهند.
دیه بر عهده کسى است که این دستور را به او داده است.
نگهداری آن واجب نیست و دیه به آن تعلّق نمی‌گیرد.
دیه سقط بر عهده کسى است که دارو را مصرف می‌کند.
چنانچه ضرورت داشته باشد دیه ندارد.
هرگاه بارداری ضرر مهمی برای او داشته باشد این کار جایز بوده ولی احتیاط واجب آن است که دیه را بدهد و یا از کسانی که دیه به آن‌ها می‌رسد حلالیت بطلبد.
دیه جنین بر کسانی است که در سقط دست داشته‌اند، چنانچه مادر با میل و اختیار، خود را در اختیار طبیب قرار داده که سقط کند نیمی از دیه بر عهده اوست و باید علاوه بر پرداخت دیه از گناه بزرگی که مرتکب شده‌اند به‌طورجدی توبه کنند و با اعمال نیک آینده، گذشته را جبران نمایند.
درصورتی‌که زن بدون اختیار شوهر خودش را کنار بکشد و دیه‌ی آن ده دینار است که توسط زن لازم است پرداخت شود.
دیه به ورثه‌ای که دخالت نداشته‌اند می‌رسد و رضایت و عدم رضایت اهمیت ندارد، البته اگر امر کرده باشند یا زباناً تشویق کرده باشند، از دیه ارث نمی‌برند.
درصورتی‌که یقین داشته باشد سبب سقط بچه نزدیکی است دیه تعلق می‌گیرد و از دیه چیزی به پدر و مادر نمی‌رسد.) پدر و مادر باید مشترک دیه را بپردازند)
