مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

طبق روايات متواتر مستحب است; مگر نسبت به اشخاصى كه براى آن‌ها ضررى داشته باشد.

درصورتی‌که واقعاً کوتاهی کرده‌اند تعزیر دارند. ضامن نیست ولی در صورت کوتاهی تعزیر دارد.

با توجّه به اينكه این‌گونه آزمایش‌ها نوعى مشورت با طبيب است، کتمان کردن واقعیت خیانت در مشورت محسوب می‌شود و باید واقعیت را بگويد.

بهترين راه براى حلّ مشكل پزشكان ازنظر ضمان شرعى اين است كه از طريق رسانه‌های گروهى و طرقِ ديگرِ اعلان ‌همگانى، اعلام شود كه پزشكان نهايت سعى و كوشش و دقّت خود را براى درمان بيماران به كار می‌گیرند، ولى با توجّه به جهات مختلف، اعم از كمبودهاى علم پزشكى و وسايل شناخت بیماری‌ها و اختلاف وضع جسمى و روحى بيماران و خطاهاى احتمالى كه در طبيعت هر انسانى نهفته است، ممكن است عوارضى پيش آيد، پزشكان در برابر آن مسئول نيستند; و مراجعه به پزشك به معناى قبول اين رفع مسئولیت است. البتّه در برابر عوارضى كه براثر سهل‌انگاری و تقصير حاصل شود، مسئولیت آن‌ها به قوّت خود باقى است. اين اعلان ممكن است به‌صورت تابلويى در تمام مطب‌ها و بیمارستان‌ها نيز نصب شود، به‌طوری‌که به همه مراجعين تفهيم گردد و در مورد جرّاحی‌های مهم برائت خصوصى نيز گرفته شود.

ازنظر موازين شرع اسلام نمی‌توان به اين گروه اجازه برقرار ساختن رابطه با جنس موافق هرچند در مراحل سطحى و ابتدايى داد و آن را یک ضرورت شمرد، بلكه بايد از طرق مختلف مخصوصاً عواطف مذهبى كه بسيار قوى و مؤثر است، روى آنان کارکرد تا مشكلشان حل شود؛ و هرگز نبايد تسليم توصیه‌های بعضى از روان‌پزشکان شد كه می‌خواهند كار را بر خودشان آسان و بر ديگران مشكل كنند، بلكه بايد پزشكان مؤمن بكوشند و طرق درمان معقول و مشروع را بيان كنند.

اين كار جايز نيست، مگر به مقدار ضرورت; آن‌هم درجایی كه هيچ راه ديگرى وجود نداشته باشد.

تجسّس‌های روان‌درمانی، كه براى درمان ضرورى به نظر برسد، جايز است.

در غير صورت ضرورت جايز نيست.

اگر راه درمان آن‌ها منحصر به شنيدن موسيقى باشد، به مقدار ضرورت مانعى ندارد.

در فرض سؤال پزشک را نمی‌توان محکوم‌به دیه کرد.

در صورت ضرورت اشكال ندارد.

مخيّر است كه يكى از اين دو طرف را انتخاب كند.