جواز نبش قبر میّت در صورت غصبی بودن کفن تا زمانى است كه كفن قابل‌استفاده باشد ولى اگر تا آن زمان پوسیده‌شده و يا قابل‌استفاده نباشد، ديگر نبش قبر جايز نيست و بايد مثل يا قيمت آن را به صاحبش داد. البته در مورد زمين و يا كفنى كه قابل‌استفاده است اگر صاحب آن به پولش راضى شد اولياء ميّت بايد مبلغ را بپردازند مگر آنكه مالك بخواهد اجحاف كند كه در این‌گونه موارد نيز می‌توان نبش قبر كرد.
کار درستی نیست و نباید از گمراهان تقلید کرد.
اگر بدن ظاهر نشود اشکال ندارد. مگر این‌که موجب هتک و بی‌احترامی باشد.
مقدار واجب کفن و هزينه واجبات ديگر مانند غسل و حُنُوط و دفن را از اصل مال برمىدارند و احتياجى به وصیت ندارد و اگر میت مالى نداشته باشد، بنابر احتیاط واجب شخصی که میت واجب النفقه او است هزینه را بدهد ولی اگر راه دیگری نباشد از بيتالمال مىدهند.
شايسته است قدرى تربت حضرت سيّدالشّهداء (ع) را با كافور مخلوط كنند، امّا به‌قدری زياد نباشد كه آن را كافور نگويند.
درصورتی‌که وقف براى دفن اموات باشد نمی‌توان آن را تغییر داد; مگر این‌که دفن اموات در آن ممکن نباشد. در این صورت می‌توان براى کارهاى خیر از آن استفاده کرد; مانند مسجد و مدرسه و درمانگاه.
احتیاط باز کردن موهای میت است.
هرگاه كسى در كشتى بميرد چنانچه بدن او فاسد نمىشود و بودنش در كشتى مانعى ندارد بايد صبر كنند تا به خشكى برسند و او را در زمين دفن نمايند وگرنه بايد او را غسل دهند و حنوط و كفن كنند و نماز بخوانند بعداً او را در چيزى كه حيوانات آبى نتوانند به بدن او دست يابند بگذارند و در آن را محكم كنند و به دريا بيندازند و اگر اين هم ممكن نشود چيز سنگينى به پايش ببندند و به دريا بيفكنند و واجب است او را تا ممكن است درجایی بيندازند كه فوراً طعمه حيوانات دريا نشود
هرگاه بعد از دفن متوجه شده‌اند لازم نیست نبش قبر کنند.
چنانچه زمین مزبور موات بوده اشکالى ندارد و چنانچه زمین آبادى بوده که مالک داشته، اگر شهردارى طبق موازین شرع آن را تملّک کرده است اشکالى نیست، در غیر این صورت دفن اموات در آن جایز نیست.
