مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اين شرط از جهات مختلف اشكال دارد.

در فرض سؤال جایز نیست. (زن نمی‌تواند چنین شرطی کند و بر مرد نیز در شرایط فعلی جایز نیست.)

می‌تواند مهریه را تا زمان معیّنی هرچند بعد از طلاق به تأخیر بیندازد ولی در صورت فوت باید مهریه را به ورثه بپردازد.

در فرض سؤال می‌تواند بگوید تمام ثروتم را بنامت کردم و شرط می‌کنم که بعد از من ازدواج نکنی و اگر ازدواج کرد قابل‌فسخ است. (اموال به ورثه برمی‌گردد)

چنین شرطی خلاف احتیاط است.

مفسد عقد نبوده و عقد باطل نیست.‌

شرط هایی که به طور مسلم بین طرفین قبل از عقد گذاشته می شود و عقد را بر اساس آن می خوانند واجب است مراعات شود هر چند هنگام خواندن عقد تکرار نشوند.‌ بنابراین اگر مرد  قبل از عقد شرط را قبول کرده (شرط مبنی علیها العقد) باید طبق آن عمل کند، البته در صورت تخلف زن حق فسخ ندارد.‌

این شرط اشکال دارد، ولی هرگاه در ضمن عقد شرط کند که زن نفقه خود را ببخشد، مانعی ندارد.

شرایط باید در متن عقد باشد، مگر این‌که قبلاً بر آن توافق شود و عقد را مبنى بر آن شرایط بخوانند.

در صورتی که به صورت شرط ضمن عقد ازدواج باشد و مورد توافق طرفین قرار گیرد عمل به این شرط لازم است.‌

طلاق حکم است نه حق، لذا چنین شرطی باطل است.‌

در فرض سؤال زن می‌تواند چنین شرطی در ضمن عقد بنماید و هرگاه زن در عقد شرط كند كه شوهر او را از فلان شهر بيرون نبرد، مرد نمی‌تواند او را از آن شهر بيرون ببرد مگر با رضايت او.