مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در فرض سؤال پزشک ضامن خون نیست، ولى گناه بزرگى مرتکب شده و قابل‌تعقیب است.

فقط در دو صورت جایز است: الف) در صورتى که مستأجرهاى مذکور، مصرف آن موقوفه بوده باشند.ب) در صورتى که از موقوفات دیگر که قابل انطباق با آنهاست برداشته شود و در مصارف وقف مذکور صرف شود.

درصورتی‌که نذر خاصی در آن نباشد مانعی ندارد.

رد مظالم را می‌شود به فقیر سادات داد.

مكروه است انسان از مستحق بخواهد كه زكاتى را كه به او داده به خودش بفروشد، ولى اگر مستحق بخواهد زكاتى را كه گرفته تبديل به پول كند، كسى كه زكات را به او داده بر ديگران مقدّم است.

اولا: با توجّه به این‌که این مسئله ازنظر شرعى پیچیده است، باید نسبت به آن با دقّت و احتیاط عمل کنید تا انشاء الله مرتکب خلاف شرع نشوید.ثانیاً: آن دسته از متکدیان که پول هنگفت دارند، اموالشان جزء مجهول‌المالک است; به‌استثنای هزینه یک سال که مال خود آن‌هاست و مصرف کردن پول‌های اضافى براى فقراى دیگر اشکالى ندارد؛ و آن‌ها که پول کمى دارند متعلّق به خودشان است و می‌توان براى مخارج آن‌ها از آن پول استفاده کرد. ضمناً اموال متکدیانی که ازکارافتاده هستند نباید صرف دیگران کرد; چراکه باگذشت سال بازهم گرفتار خواهند بود.

كسى كه زكات بر ذمّه دارد و از فقيرى طلبكار است، می‌تواند طلب خود را از باب زكات حساب كند، حتّى اگر فقير بدهكار از دنيا برود می‌تواند بدهى او را از زكات محسوب دارد، امّا اگر چيزى از خود گذاشته كه به‌اندازه بدهى اوست بنابر احتياط واجب نمى‏توان بدهى او را از زكات حساب كرد.

لازم نيست به فقير بگويند كه اين مال زكات است، بلكه مى‏توان زكات را به‌صورت هديه به او داد (البته به‌طوری‌که دروغ نشود) ولى درهرحال بايد قصد زكات كند.

هرگاه به گمان اين‏كه كسى فقير است به او فطره دهند و بعد معلوم شود فقير نبوده، می‌تواند آن مال را پس بگيرد و به مستحق بدهد و اگر پس نگيرد بايد از مال خودش فطره را بدهد و اگر از بين رفته باشد، درصورتی‌که گيرنده فطره مى‏دانسته آنچه را گرفته زكات فطره است، بايد عوض آن را بدهد و در غير اين صورت عوض بر او واجب نيست و اگر دهنده فطره در تحقيق حال فقير كوتاهى نكرده باشد بر او هم چيزى نيست.

فطره ميهمان بر عهده صاحب‌خانه نيست، مگر اينكه براى چند شب ميهمان او باشد، به‌طوری‌که نان‌خور او محسوب شود.

فقیر يا مسکین بنابر احتياط واجب نمی‌تواند بيش از مخارج سال خود و عيالاتش را از زكات بگيرد و اگر كسرى دارد تنها به‌اندازه كسرى خود می‌تواند بگيرد.

اگر انسان نان‌خور كسى باشد، ولى قبل از غروب نان‌خور ديگرى شود، زكات فطره او بر عهده شخص دوم است، مثل اين‏كه دختر پيش از غروب به خانه شوهر رود كه شوهرش بايد فطره او را بدهد.