حکم پرداخت پول بهجای طعام در کفاره
آیا میتوان در پرداخت کفاره بهجای طعام، پول به فقیر داد تا مصرف نماید؟
پرداخت پول بجای طعام کافی نیست مگر اینکه یقین داشته باشد که فقیر، آن را صرف نان میکند.
پرداخت پول بجای طعام کافی نیست مگر اینکه یقین داشته باشد که فقیر، آن را صرف نان میکند.
لازم نيست كفّاره هرروز را به يك فقير بدهد، بلكه میتواند كفّاره چندين روز را به يك نفر بدهد و اگر مقدارى نان دهد كه گندم آن بهاندازه يك مد باشد كافى است.
در مورد کفاره عذر، باید یک مد کامل به فقیر پرداخت نمود؛ برای مثال درجایی که سه مد را میخواهد به دو فقیر بدهد باید به یکی 2 مد و به دیگری یک مد بدهد و نمیتوان کفاره 3 مد را بین دو نفر تقسیم نمود و نفري يک و نيم مد بدهد و درجایی که میخواهد نقداً بپردازد نمیتوان 3000 تومان را بین دو نفر تقسیم کند و نفری 1500 تومان بپردازد باید به یکی 1000 و به دیگری 2000 بپردازد و درهرصورت پرداخت پول بجای کفاره کافی نیست مگر اینکه یقین داشته باشد که فقیر، آن را صرف نان میکند.
كسى كه براى كفّاره روزه، اطعام شصت فقير را انتخاب كرده بايد به هرکدام يك مد طعام (تقریباً 750 گرم) بدهد و نمیتواند چند مد را به يك نفر بدهد، مگر اينكه دسترسى به شصت فقير پيدا نكند، ولى اگر اطمينان داشته باشد كه فقير طعام را به عيالات خود مىدهد و با آنها میخورد، میتواند براى هر يك از عيالات او، هرچند صغير باشند، يك مد به آن فقير بدهد.
در فرض سؤال، واجب نیست و با افطاری دادن، کسی نانخور محسوب نمیشود.
رأساً نمیتوان زکات فطره را به طلبکار شخص فقیر داد.
احتياط واجب آن است كه به فقير بيشتر از مخارج سالش و كمتر از يك صاع (تقريباً سه كيلو) داده نشود.
مستحب است شخص فقيرى كه فقط بهاندازه يك صاع (تقريباً سه كيلو) گندم يا مانند آن دارد زكات فطره را بدهد و چنانچه عيالاتى داشته باشد و بخواهد فطره آنها را بپردازد، میتواند آن يك صاع را بهقصد فطره به يكى از آنان بدهد و او هم با همین قصد به ديگرى مىدهد تا نفر آخر و بهتر است بعداً آن را به كسى بدهند كه از خودشان نباشد و اگر يكى از آنها صغير است ولى او بهجای او بگيرد و بعد به شخص ديگرى دهد.
درصورتیکه نیاز قطعی به آن چیز داشته باشند مانعی ندارد.