هرگاه از راهى بگذرد كه محاذى هیچ‌یک از میقات‌ها نيست (مانند جدّه)، باید به ميقات، يا جايى كه محاذى يكى از میقات‌ها باشد رود و ازآنجا محرم شود و اگر آن‌هم امكان ندارد، از هر جا كه احتمال مى‌دهد محاذى يكى از میقات‌هاست محرم مى‌شود، سپس به اولین نقطه حرم (در اطراف مکه) كه رسيد، احرام خود را تجديد مى‌كند (يعنى دوباره نيّت نموده و لبّيك گويد).
اسم یا لقب دیگری از اسامی و القاب آن حضرت انتخاب کنید که نخواهید تغییری در آن بدهید.
باید به یکی از مواقیت برگردد و محرم شود و اگر نمی‌تواند به خارج حرم رفته و محرم شود.
صباح اول روز و وقت پيدا شدن سرخى آفتاب در افق است؛ و مساء آغاز شب است و گاه به انتهای روز نیز اطلاق می‌شود و گاه بعدازظهر تا نصف شب را مساء می‌گویند.
خودسازی و تهذیب نفس مشروع و معتبر، در هر حال مطلوب است.
ميقات شاغلين در جدّه (از ايرانيان و ساير كشورها) در عمره تمتّع، همان مواقيت پنج‌گانه معروف است، ولى براى عمره مفرده مى‌توانند مانند سايرين از «حديبيّه» يا محاذى آن در جاده جديد محرم شوند.
درصورتی‌که ثابت نشود «رابِغ» محاذى جحفه است، احرام از آن محل صحيح نيست.
1. براى تواضع و فروتنی در برابر خداوند متعال پابرهنه شده و کفش‌های خود را در دست گرفته، داخل حرم شود. اين عمل ثواب زيادى دارد.2. هنگام دخول حرم اين دعا را بخواند:«اَللّهُمَّ اِنَّکَ قُلْتَ في كِتابِکَ وَ قَوْلُکَ الْحَقُّ: (وَ اَذِّنْ في النّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوکَ رِجالاً وَ عَلى کل ضامِرٍ يَأْتِينَ مِنْ کل فَجٍّ عَمِيقٍ) اَللّهُمَّ اِنِّي اَرْجُوا اَنْ أكُونَ مِمَّنْ اَجابَ دَعْوَتَکَ، وَ قَدْ جِئْتُ مِنْ شُقَّةٍ بَعِيدَةٍ وَ فَجٍّ عَمِيقٍ، سامِعاً لِنِدآئِکَ، وَ مُسْتَجِيباً لَکَ، مُطِيعاً لاَِمْرِکَ، وَ کل ذلِکَ بِفَضْلِکَ عَلَىَّ وَ اِحْسانِکَ اِلَىَّ، فَلَکَ الْحَمْدُ عَلَى ما وَفَّقْتَني لَهُ، اَبْتَغي بِذلِکَ الزُّلْفَةَ عِنْدکَ، وَ الْقُرْبَةَ اِلَيْکَ، وَ الْمَنْزِلَةَ لَدَيْکَ، وَ الْمَغْفِرَةَ لِذُنُوبي، وَ التَّوْبَةَ عَلَىَّ مِنْها بِمَنِّکَ. اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى محمد وَ آلِ محمد، وَ حَرِّمْ بَدَني عَلَى النّارِ، وَ امِنِّي مِنْ عَذابِکَ وَ عِقابِکَ، بِرَحْمَتِکَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمِينَ».
در مسئله محاذات ميقات، فرقى ميان صحرا و دريا نيست؛ ولى احرام از محاذات هوايى اشكال دارد.
محاذات با علم و يقين و نيز شهادت يك يا دو شاهد عادل ثابت مى‌شود و اگر از اين دو راه ثابت نشد، هرگاه از قول كسانى كه مطلع به آن مکان‌ها هستند گمان قوى حاصل شود كافى است. همچنين از قول كسانى كه اهل خبره هستند و از روى قواعد علمى محاذات را تعيين مى‌كنند، اگر گمان قابل‌ملاحظه‌اى حاصل شود ظاهراً كافى است.
كسى كه قصد سفر مکه، يا سفر ديگرى دارد، مستحب است امور زير را انجام دهد:1. از خداوند متعال طلب خير كند.2. وصیت بنمايد.3. صدقه دهد تا به آن صدقه سلامت خود را خريدارى نمايد.4. هنگامی‌که براى مسافرت مهيّا مى‌شود، در خانه خود چهار ركعت نماز به‌جا آورد. در هر ركعت سوره حمد و توحيد (قل هو الله) را بخواند و بگوید:«اللَّهُمَّ إنّي أتَقَرَّبُ إلَيْکَ بِهِنَّ، فَاجْعَلْهُنَّ خَليفَتي في أهْلِي وَ مَالي».5. بر در خانه خود ايستاده و سه مرتبه از پيش رو و از طرف راست و طرف چپ، سوره حمد و به همين ترتيب سه مرتبه آیت‌الکرسی را بخواند، سپس بگويد:«اَللَّهُمَّ احفَظْنى وَ احْفَظْ مَا مَعِىَ، وَ سَلِّمْني وَ سَلِّم مَا مَعِىَ، وَ بَلِّغْني وَبَلِّغْ مَا مَعِىَ، بِبَلاغِکَ الحَسَنِ الجَميلِ».
هرگاه كسى مخارج رفتن به مکه را ندارد، ولى ديگرى مالى به او مى‌بخشد، يا در اختيار او مى‌گذارد كه با آن حج برود و مخارج زن و فرزند او را نيز در اين مدّت مى‌پردازد، بر چنين كسى حج واجب است؛ هرچند بدهكار باشد و در موقع بازگشت نيز وسيله كافى براى امرارمعاش نداشته باشد و قبول كردن چنين هديه‌اى واجب است، مگر این‌که منّت، يا ضرر، يا مشقّت غیرقابل تحمّلى به همراه داشته باشد و اين حج كفايت از حج واجب مى‌كند و آن را حج بذلى مى‌نامند.
