بدیهی است که لزوم اذن پدر در ازدواج باکره به خاطر مصالح دختر و دوری از مفاسد است و در زمان پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) نیز رعایت می‌شده است.
درگذشته این اجازه به اولیاء داده می‌شد که حتی برای صغیر همسری انتخاب کنند و معمولاً مشکلی ایجاد نمی‌شد ولی در عصر و زمان ما عملاً ثابت‌شده است که این ازدواج‌ها به مصلحت دخترها و پسرها نیست و دارای مفاسدی است و با توجه به اینکه غبطه و مصلحت باید رعایت شود این‌گونه ازدواج‌ها باطل است و اعتباری ندارد. نسبت به آنچه درگذشته انجام‌شده اگر در آن زمان واقعاً مفسده‌ای نداشته و غبطه صغیر رعایت شده محکوم‌به صحت است.
پسر نیازی به اذن پدر ندارد.
درصورتی‌که دختر سن کمی نداشته باشد و دارای رشد کافی عقلی و جسمی و تشخیص مصالح خود بوده باشد مانعی ندارد.
1- توافق طرفین کافى نیست.2- چنانچه احتمال دهیم ادّعاى آنها راست باشد، باید حمل بر صحّت کرد.3- در فرض بالا حد و تعزیر هر دو. ساقط می‌شود.4- احصان مرد تفاوتى ایجاد نمی‌کند.5- آنها می‌توانند باهم ازدواج کنند.6- تفاوتى نمی‌کند.
می‌توانید آن را دفن کنید و دنبال خرافات نباشید.
اگر در فامیل، یک نفر مرتکب خطایى شود، تمام آن فامیل بد نمی‌شوند. اگر واقعاً خانواده آن دختر خانواده خوبى هستند، ازدواج با او مانعى ندارد.
احتیاط آن است که آنها باهم ازدواج نکنند ولی اگر ازدواج کردند سقط‌جنین جایز نیست.
اگر اعمال خود را زیر نظر والدین خود انجام داده و الآن دقیقاً نمی‌داند چگونه انجام داده است حمل به صحت کند.
فرزند می‌تواند ازآنچه در خانه پدر است بخورد مشروط به اینکه علم یا گمان بعدم رضایت او نداشته باشد، ولی همسرش بدون اجازه یا علم به رضایت نمی‌تواند چنین کند.
نمی‌تواند با او زندگى کند و ازدواجش باطل است.
درصورتی‌که آميخته با حرام يا ضرر مهم ديگري نباشد ذاتاً اشکالي ندارد، ولي چنانچه مستلزم حرامی‌باشد (مانند لمس و نظر حرام) تنها در صورت ضرورت جايز است.
