اوّلاً: بعد از اجرای صیغة عقد، اصل بر صحّت آن است؛ مگر دلیل معتبری بر خلاف آن اقامه شود. ثانیاً: چنانچه عقد نیز خوانده نشده بود، اصل عدم رضاع است و باید ثابت شود که آن زن او را شیر داده است و چون مدّعی است قسم او فایده¬ ای ندارد و باید با دلیل معتبر ادّعای خود را ثابت کند.
در فرض سؤال اگر می‌خواهند محرم بشوند احتیاط آن است که مجدداً صیغه عقد متعه را به همان اوصافى که گفته شد بخوانند و الا معامله محرم بودن با مادر او نکند، هرچند احتیاط آن است که آن دختر را براى فرزند خود نیز نگیرند.
چنانچه عقد را به‌صورت فضولی خوانده و آنها رضایت به عقد دائم بدهند، عقد دائم صحیح است و الا عقد باطل بوده و باید از نو صیغه عقد بخوانند.
اولاً ازدواج با دو خواهر در مورد حضرت یعقوب ثابت نیست، ثانیاً ممکن است در آن زمان دستوری به منع حرمت ازدواج وجود نداشته و حرمت ازدواج هم‌زمان با دو خواهر بعداً در شریعت‌های بعدی تشریح شده.
بعدا آن مرد اجازه دهد، در این صورت ازدواج صحیح است.
هرچند مرتکب گناه بزرگی شده است و باید از گناه خود توبه نماید، اما به شوهر خود محرم است و حرام نمیشود.
اولاً در شرایع سابق نیز ختنه بوده است و ثانیاً خداوند این عضو را آفریده که در دوران جنینی آن قسمت از جنین را حفظ کند و پس از تولد عضو زائدی محسوب میشود مانند بند ناف بچه که پس از تولد بریده میشود.
علت آن است که در مورد افراد آشنا موجب کشف اسرار می شود و کشف سر مومن جایز نیست.
دلیل اصلی آن روایات است و حکمت آن ممکن است به این خاطر باشد که جزء بیماری های خطرناک است البته برص به معنای لکه های سفیدی که قابل درمان است مجوز فسخ نیست و برای درمان آن به مراکز پزشکی مراجعه نمایید.
مکروه می‌دانسته‌اند در شرایط فعلی کراهت ندارد.
موضوع مهم در ازدواج روشن شدن هويت فرزندان است و اگر فرض كنيم زنى داراى همسران متعدّد باشد هویت فرزندان او هرگز روشن نخواهد شد. ممكن است اين مشكل در برخى موارد نباشد ولى احكام تابع اکثریت افراد است.
هرگونه تماس و ارتباط با نامحرم که موجب مفسده شود حرام است و در مورد اقوام و اساتید درصورتی‌که جهات شرعیِ رعایت شود و سخنان عادی و معمولی باشد اشکالی ندارد.
