مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

ما بارها گفته ایم که این شرط دارای ابهام و اجمال زیادی است و نمی تواند معتبر باشد و طرفین می توانند در این مورد با هم مصالحه کنند.‌

نفقه را باید بدهد ولی بیش از نفقه زمانی که بچه پیش او بود لازم نیست.‌

ابراء را نمی توان باطل کرد و در فرض سوال زن نمی تواند مطالبه کند مگر اینکه مرد خودش مایل باشد بپردازد.‌

در صورتی که خوف مفسده ای در این کار نباشد مانعی ندارد.‌

در صورتى که یقین به فوت همسرشان پیدا کنند، ازدواج جایز است و در غیر این صورت اگرماندن در آن حال، مایه عسر و حرج شود، حاکم شرع مى تواند آنها را طلاق دهد و در غیر این صورت باید طبق دستور حاکم شرع چهار سال درباره آنها تحقیق شود اگر اثرى پیدا نشد حاکم شرع آنها را طلاق مى دهد.

مانعی ندارد ولی چون مهریه سنگین است تعدیل آن شایسته است.

سزاوار است مدّتى با او مدارا کنید و او را نصیحت کرده و به او محبّت نمایید شاید تدریجاً عوض شود و کار به طلاق نکشد و در غیر واجبات و محرّمات زیاد سختگیرى ننمایید، اگر نتیجه نگرفتید مى توانید از او جدا شوید، ولى چون مطابق آنچه نوشته اید این زن ناشزه و غیر مدخوله است حقّ نفقه ندارد و اگر او بخواهد طلاق بگیرد، طلاق او طلاق خلع است و جز از طریق بذل مهریّه یا مانند آن و رضایت زوج امکان پذیر نیست

باید با بزرگان فامیل آنها صحبت کنید تا اقدام نمایند.‌

یک اصل مسلّم در اسلام داریم که هر حکمى براى مؤمنین و مسلمانان ثابت است، دیگران نیز مکلّف به آن هستند (الکفّار مکلّفون بالفروع کما انّهم مکلّفون بالأصول)، بنابراین آن‌ها هم موظّف به‌حکم حجاب و ترک شراب خوری (حدّ اقل آشکارا) و گناهان دیگر هستند و نسبت به حجاب که ما می‌توانیم اعمال کنیم کار صحیح و عادلانه‌ای است و ما دوران قبل از انقلاب را فراموش نکرده‌ایم که وقتى اختیار و آزادى داده شد چه زنانى با چه وضعى بیرون آمدند و اکثر جوانان را به فساد کشیدند و نوشته‌اید که اگر ما به کشورهاى آن‌ها برویم و ما را اجبار به بی‌حجابى کنند، چه می‌شود؟ فراموش نکنید که آن‌ها بی‌حجابى را واجب نمی‌دانند، درحالی‌که ما حجاب را واجب می‌دانیم.

در مورد وطى به شبهه احراز وطى لازم است.

بدون شك اين كار يكى از زشت‌ترین كارهاست كه ازنظر شرع مقدّس اسلام ممنوع و مشتمل بر محرّمات فراوانى است. بر حكومت اسلامى واجب است جلوى آن را با قوّت و قدرت بگيرد و عاملين آن را مجازات كند؛ و بر رسانه‌هاى گروهى نيز لازم است مردم را در اين زمينه روشن سازند تا در دام اين شياطين انسان‌نما نيفتند؛ و امّا ازنظر صحّت عقد، چنانچه زن به هنگام عقد راضى نبوده و پس‌ازآن هم هرگز راضى نشده چنان عقدى باطل است و زن می‌تواند بدون طلاق (البته با رعايت عدّه) با شخص ديگرى ازدواج كند و فرزندی كه از چنين ازدواجى به دنيا مى‌آيد نامشروع است و از پدر و مادر خود ارث نمى‌برد و آن‌ها هم از او ارث نمی‌برند؛ و بر همگان مخصوصاً مسؤولين لازم است تمهيداتى بينديشند كه عملاً از وقوع چنين ازدواج‌هايى جلوگيرى شود.

آن بچّه ها به يكديگر و به آن مرد و به همه آن زنان محرم می شوند.