هرگاه با زنى ازدواج كند و كسى بگويد آن زن شوهر داشته ولى خودزن بگويد نداشته‌ام و شرعاً هم ثابت نشود بايد حرف زن را قبول كرد، ولى اگر فرد مورد اعتمادى تصديق كند كه شوهر داشته احتياط واجب آن است كه او را طلاق دهد.
در فرض سؤال اشکالی ندارد و تنها خواهر مفعول بر شخص فاعل آن‌هم در صورت بالغ بودن و دخول حرام است.
چنانچه همراه با موسیقی حرام نباشد، اشکال ندارد.
در جامعه ما گوشواره زینت زنان است و استفاده از آن برای مردان جایز نیست اما در جوامع دیگر که مردان هم از آن به عنوان زینت استفاده می کنند مانعی ندارد مشروط بر اینکه از طلا نباشد.
چنانچه باعث تنفر از آنها و اعمالشان می شود اشکالی ندارد.
* مادر و مادربزرگ.* دختر و دختر فرزند (نوه)* خواهر.* دایی و خواهرزاده (دخترخواهر)* عمو برادرزاده (دختر برادر)* عمّه (عمّه خودش و عمّه پدر و مادرش و هرچه بالا رود).* خاله (خاله خودش و خاله پدر و مادرش و هر چه بالا رود).
تنها رقص زن براى شوهرش (بدون حضور دیگران) جايز است و بقيّه اشكال دارد.
چنانچه دختر اقرار كند بكارتش قبل از ازدواج زایل شده قول او مقدّم است.
اين شرط از جهات مختلف اشكال دارد.
* همسر* مادرزن و مادربزرگ او، هرچند با زن نزدیکی صورت نگرفته باشد.* زنِ پسر (عروس)به‌جز افرادى که بیان شد ممکن است کسان دیگرى نیز به سبب ازدواج، با شرایط خاصی بر یکدیگر محرم شوند که در کتاب‌های مفصّل فقهى آمده است.
حدّاد به معناى ترک زینت در ایّام عدّه وفات لازم است، ولى ترک زینت، به معناى ترک نظافت نیست و شرط مزبور اعتبارى ندارد و سزاوار است آن زن بعد از گذشتن عدّه ازدواج کند.
مانعی ندارد ولی اگر صیغه عقد را خودشان خوانده باشند و آمیزش حاصل‌شده باشد راهی برای ازدواج آنان باهم وجود ندارد.
