مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

نسبت به بیماری‌های متعارف لازم است اما بیماری‌های خاص دلیلی ندارد.

روزه‌هايى كه به خاطر مسافرت يا بيمارى و مانند آن ترك شده، بايد قضا كند.

هر دو مسئولیت دارند و در صورت بیماری والدین، فرزندان وظیفه‌دارند برای آن‌ها پرستار بگیرند و حق‌الزحمه آن را در صورت فقیر بودن والدین، فرزندان بدهند و اگر به‌جای پرستار خودشان اقدام کردند مانعی ندارد.

اگر به مرحله ظهور و بروز رسیده باشد چنانچه  قبل از عقد اطلاع نداشته،  از عیوب فسخ محسوب می شود و می توانند عقد را فسخ نمایند اما اگر بعد از چندین سال مبتلا به این بیماری شده باشند اگر به گواهى اهل اطّلاع این بیمارى در مرحله اى باشد که موجب سرایت و خطر گردد و شوهر حاضر به طلاق دادن زن نباشد، زن مى تواند طلاق خود را به وسیله حاکم شرع بگیرد و مرد نیز در این گونه موارد مى تواند زن را طلاق بدهد. ‌

اگر به گواهى اهل اطّلاع این بیمارى در مرحله‌ای باشد که موجب سرایت و خطر گردد و شوهر حاضر به طلاق دادن زن نباشد، زن می‌تواند طلاق خود را به‌وسیله حاکم شرع بگیرد و مرد نیز در این‌گونه موارد می‌تواند زن را طلاق بدهد.

این بیمارى از عیوب مجوّز فسخ نکاح نیست.

در صورتی که خطر مهمی نداشته باشد و بتوانند از وسایلی استفاده کنند که جلوی سرایت را بگیرد مانعی ندارد.‌

سقط‌جنین در اين موارد اشكال دارد، به‌خصوص كه پیش‌بینی‌های فوق جنبه قطعى ندارد؛ اما بعد از ولوج روح جايز نيست.

درصورتی‌که به معتادان تفهيم شود كه هدف كمك به اعتياد آن‌ها نيست، بلكه منظور جلوگيرى از آلودگى به بیماری‌های خطرناك است، مانعى ندارد.

درصورتی‌که هدف ترك اعتياد باشد و اين معنا به‌طرف نیز تفهیم گردد، مانعى ندارد.

1-اگر ثابت شود این بیماری مخل جماع است حق فسخ ثابت است.‌ 2-اگر مطلقا دخولی حاصل نشده مهریه تعلق نمی گیرد.‌

درصورتی‌که احتمال بیمارى، احتمال قابل‌ملاحظه‌ای باشد، این اقدام اشکال ندارد و مسئول نیست.