مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

كُر بودن آب را از دو راه می‌توان شناخت: نخست اين‏كه خود انسان يقين پيدا كند و ديگر اين‏كه لااقل يك نفر عادل خبر دهد.‌

ملاك در اعلمیت مجتهد متوفى نظر مقلّد است نه مجتهد زنده يا ديگران.‌

در صورت تشخیص نادرست، طبیب ضامن است، مگر اینکه قبلاً به‌طور خصوصى یا به‌طور عام نسبت به خسارت‌ها اعلام برائت کرده باشد؛ و در صورت سهل‌انگاری در تشخیص، طبیب به‌هرحال ضامن است، چون کوتاهى کرده است.

در فرض سؤال جاى قرعه نيست؛ زيرا قرعه براى جايى است كه هيچ راه ديگرى نباشد. بلكه نصف سهم پسر و نصف سهم دختر براى وى در نظر گرفته می‌شود و از او به ورثه‌اش منتقل مى‌گردد.

نیّت کافى است و با عمل جنبه معاطاتى پیدا مى کند.

آرى مى‌توانند به روحانى محل، كه مورد اعتماد آن‌هاست، رجوع كنند.‌

اگر قبله را نمی‌داند باید جستجو کند و اگر طریقی برای جستجو نیست اگر می‌تواند تأخیر بیندازد، اما در صورت ضرورت به هر طرف بنشیند اشکالی ندارد.

در مواردى كه عرفاً ضرر و زيان و خسارت صدق كند مى توان از قاعده لا ضرر استفاده كرد، خواه درباره عبد باشد يا حرّ، و ما معتقديم كه لا ضرر همان گونه كه نفى حكم مى كند، احكامى كه جبران كننده ضرر است را نيز اثبات مى نمايد.

براى تعيين قبله راه‌های زيادى وجود دارد:اوّل: خود شخص باید كوشش كند تا يقين حاصل نمايد.دوّم: می‌تواند به گفته دو شاهد عادل اعتماد نماید و عمل نماید.سوّم: می‌تواند به يك فرد مورداطمینآن‌که از روى نشانه‌های حسی شهادت مى‏دهد و يا به قول كسى كه از روى قاعده علمى قبله را مى‏شناسد و محل اطمينان است عمل كند.اگر اين سه‌راه ممكن نشد بايد به گمانى كه از محراب مسجد مسلمانان يا قبرهاى آنان يا از راه‌های ديگر پيدا می‌شود عمل نمايد.

اجتهاد در اهل خبره براى تشخیص اعلم شرط نیست.‌

درصورتی‌که منجمین مورد اعتماد به‌طورقطع و یقین خبر دهند، بر طبق آن عمل کنید.

تشخيص با خود مكلّف است.