اگر بعد از تحقيق يقين كند صبح نشده و چيزى بخورد، بعد معلوم شود كه صبح بوده، روزه صحیح است و اگر ماه رمضان باشد قضا واجب نيست.
طواف مذكور بنا بر احتياط واجب باطل است و بايد اعاده شود.
هرگاه يقين داشته باشد كه سعى را ناقص بجا آورده، مثلاً شش دور يا كمتر بوده، برمی‌گردد و آنچه را مى‌داند ناقص گذاشته تكميل مى‌كند و سعى او صحيح است.
هرگاه دو نفر عادل، يا يك نفر، از پاك شدن چيز نجسى خبر دهند شهادت آنها قبول است، همچنين اگر «ذواليد» يعنى كسى كه چيزى را در اختيار دارد بگويد پاک‌شده است، يا بدانيم مسلمانى آن را آب‌کشیده، ولى نمىدانيم درست آب‌کشیده يا نه پاك است.
مادامی‌که یقین به مرگ او نباشد باید اموال او را حفظ نمود و اگر اموالى است که ممکن است ضایع شود با اجازه حاکم شرع می‌فروشند و پول آن را با گرفتن شهود به بعضى از ورثه که مورد اعتمادند می‌دهند تا خبرى از آن گمشده بیابند. البته اگر کسانی باشند که واجب النفقه او هستند مانند زن و فرزند، باید از اصل یا منافع اموال به مقدار نیاز به آنها بپردازند که خرج کنند.
در صورتی که گرفتار وسواس هستید اعتنا نکنید و اگر چنین نیست و خون آشکار شده و یقین قلبی دارید باید نمازها را قضا نمایید و همه چیزهایی که یقین دارید آلوده شده را آبکشی کنید مگر اینکه موجب غسر و حرج شود.
هرگاه در هواى صاف به‌واسطه تاريكى يقين كند مغرب شده و افطار كند بعد معلوم شود مغرب نبوده، باید قضا نماید و کفاره ندارد.
اگر شک دارد تکرار لازم نیست امّا در صورت یقین باید کفاره را تکرار کند.
در صورت شک اعتنا نکند و اگر یقین دارد چنانچه بیرون آوردن آن هرچند به‌وسیله دستمال موجب عسر و حرج نشود باید بیرون بیاورد، البته اگر خون مستهلک شود فروبردن آب دهان اشکال ندارد و اگر درمان کار شاقی نباشد بهتر است اقدام کند.
پرداخت مهریه مانعی ندارد ولی نهی از منکر کند.
اگر به مبانی مساله کاملا آشناست و به یقین می رسد در آن می تواند به نظر خود عمل کند.
قاعده فراش مربوط به عقد دائم و موارد شک است و مواردی که یقین دارند را شامل نمی شود.
