حکم ازدواج مرتد فطری بعد از توبه
چنانچه مرتد فطرى توبه کند حق ازدواج با زن مسلمان را دارد؟
بعد از توبه مانعى ندارد.
بعد از توبه مانعى ندارد.
مرتد ملی چند حکم متفاوت با مرتد فطری دارد. نخست اینکه اول او را توبه میدهند اگر توبه نکرد حکم قتل اجرا میشود، دیگر اینکه اموال او میان ورثه تقسیم نمیشود مگر زمانی که بمیرد یا کشته شود، سوم اینکه زوجهاش عده طلاق نگه میدارد درحالیکه زوجه مرتد فطری عده وفات نگه میدارد.
مسلمانی که از اسلام خارج شود و کفر را اختیار کند، مرتد نامیده میشود. مرتد بر دو قسم است: مرتد فطری و مرتد ملّی. و مرتد فطری کسی است که پدر و مادر او یا یکی از آنها در هنگام انعقاد نطفه او مسلمان باشند و خود او نیز در حال بلوغ، مسلمان باشد و سپس کافر شود؛ و مرتد ملی كافرى كه از پدر و مادر غیرمسلمان متولدشده ولى پس از قبول اسلام مجدداً كافر گرديده است.
مرتد فطری توبهاش بهحسب ظاهر قبول نیست (هرچند درواقع در نزد خدا قبول میشود) ولی مرتد ملی توبهاش پذیرفته است.البته اگر یقین کنیم مرتد فطری توبه حقیقی کرده است گرچه شرعاً توبۀ او پذیرفته نیست و حدّ ساقط نمیشود اما در بقیه احکام (مانند پاک بودن و کفنودفن و نماز) مانند سایر مسلمانان است.
مسلمانی که از اسلام خارج شود و کفر را اختیار کند، مرتد نامیده می شود. مرتد بر دو قسم است : مرتد فطری و مرتد ملّی. و مرتد فطری کسی است که پدر و مادر او یا یکی از آنها در هنگام انعقاد نطفه او مسلمان باشند و خود او نیز پس از تمیز، مسلمان باشد و سپس کافر شود؛ و مرتد ملی كافرى كه از پدر و مادر غير مسلمان متولد شده ولى پس از قبول اسلام مجدداً كافر گرديده است.
در مورد مرتد فطری: اگر ارتداد او در دادگاه اسلام ثابت شود، محکومبه اعدام خواهد شد و اموال او بهعنوان ارث به ورثه مسلمان او میرسد و همسرش از او جدا خواهد شد و حتى توبه كردن او نمیتواند جلوی اين احكام شديد را بگيرد، هرچند اگر واقعاً توبه كند در پيشگاه خداوند قبول میشود.اما مرتد ملی چند حکم متفاوت با مرتد فطری دارد. نخست اینکه اول او را توبه میدهند اگر توبه نکرد حکم قتل اجرا میشود دیگر اینکه اموال او میان ورثه تقسیم نمیشود مگر زمانی که بمیرد یا کشته شود سوم اینکه زوجهاش عده طلاق نگه میدارد از همان زمان که ارتداد حاصل شد در حالیکه زوجه مرتد فطری عده وفات نگه میدارد.
چنانچه این کار را در ملاء عام انجام میدهد اشکال ندارد مشروط بر اینکه منشأ فسادی نشود و لازم است با زبان خوش توأم باادب و احترام او را ارشاد کرد.